16

Ik kijk recht in de bruine ogen van Mary. Ik probeer in te beelden dat Mary de leukste persoon is die er op aarde rondloopt en dat ik lief en leed met haar zou willen delen. Het lukt alleen niet echt. Ik word nerveus van de andere ogen die mij aanstaren. De groep volgt namelijk elk stapje dat je maakt met grote ogen en een kritische blik. Het leidt me af. Het paar ogen dat mij het meest afleiden zijn de ogen van de blonde regisseur. Zenuwachtig loopt hij heen en weer en vanuit alle kanten neemt hij het schouwspel tot zich. Zijn hemelsblauwe ogen lijken dwars door me heen te kijken en zijn blik brandt op mijn huid. Mary lijkt echter nergens last van te hebben en gaat helemaal op in haar rol. Ik ben Jules en zij is Romy. We wisten niet meer hoe we het ooit afgesproken hadden en uiteindelijk hadden we besloten dat dit ons het beste leek. Mary de wat stoerdere Romy en ik de wat verlegen Jules. ‘Oké stopt.’, roept een mooie lage hese stem opeens. ‘Mary super goed gedaan. Je lichaamstaal is perfect en je zinnen komen er goed vlot en soepel uit. Probeer er wel op te letten dat je niet te snel spreekt, want soms ben je net een beetje moeilijk te volgen. Verder echt super gedaan. Ga maar even zitten.’ Mary glimlacht. Ze is duidelijk blij met het compliment. Als ze plaatgenomen heeft op haar stoel, neemt Luke haar plek tegenover mij in. Hij lacht lief naar me. ‘Alice, probeer je eens wat meer in te leven in je rol. Ik zie dat je je best doet en dat waardeer ik zeer, maar het is nog zo houterig en je brengt het nog niet met overtuiging.’ Ik slik en probeer niet beledigd over te komen. Ik weet dat het niet goed was, maar het is nooit leuk om te horen van iemand dat het nog nergens op lijkt. ‘Probeer je eens in te beelden dat Mary het meest bijzondere meisje op aarde is.’, vervolgt Luke zijn verhaal. ‘Je zou alles voor haar over hebben. Zij is jouw grootste genot, maar ook jouw ergste pijn en alles ertussenin. Je zou een moord voor haar doen en je bent het liefst altijd aan haar zijde. Tegelijkertijd word verscheurd door de pijn, omdat je weet dat het niet kan. Je vrienden zullen het nooit goedkeuren en ze zullen je uitschelden. Ze is nu zo dichtbij je, maar zo onbereikbaar. Probeer dat je te bedenken en probeer dat alles te vangen in één blik. Het is lastig, maar dat wil ik zien.’ Mijn hart gaat als een wilde tekeer. Tijdens Lukes verhaal heb ik mijn ogen niet een keer afgewend en zijn blauwe ogen hebben mij in andere sferen gebracht. Zijn blik is zo intens en krachtig dat het je gewoon vasthoudt. Hoe graag ik me ook zou willen losscheuren. Het is onmogelijk. ‘Onthoud je dat, Alice?’ Ik knik lichtjes. ‘Mooi, neem dan maar weer plaats op je stoel. Ik wil nu wat andere in actie zien. Verdoofd door zijn blik en nog verbaasd door zijn mooie stem ga ik zitten. Joyce geeft me een enthousiaste tik op mijn schouder. Ik schrik op. ‘Die blik die je net aan de heer Hemmings schonk mejuffrouw Chamberlain, die willen we voortaan zien.’ Ik bloos en kijk weg. Joyce lacht. ‘Zie je nou wel dat ik gelijk heb en zoals ik al eerder zei: geen slechte smaak, dat zeker niet.’

#5SOSFact All of 5SOS was sick when recording the Unplugged EP, but they did it anyway.

Sorry,heel erg sorry. Ik leef nog en het verhaal gaat ook nog door. Ik had het alleen zo druk met mijn studie. Ik zit nu namelijk op de Uni ipv op de middelbare en ja daarmee heb ik het maar druk (en met de leuke feestjes)
Nogmaals sorry en sorry voor de kortheid van dit stukje. Het wordt beter beloofd.

Liefs,
Sas

PS. nog een leuk nieuwtje, tenminste dat vind ik: Ik heb een vriendje (: