Hoofdstuk 8

Kyler

'En hoe... nee, niet hoe... wat..? En die pijlen en die mensen... en jij... en Gregor.. en bloemetje!' Sarah hield heel even haar mond na haar al tien minuten durende paniek monoloog die ik maar niet had kunnen onderbreken en nu staarde ze naar het armzalige bloemetje dat al de hele tijd op de tafel van het wegrestaurant had gestaan. Ik at ondertussen rustig mijn hamburger en frietjes op en wachtte tot de paniek aanval afgelopen was. Blijkbaar duurde die nog even, want ze stopte met staren en begon weer halve zinnen uit te kramen. Ik dronk van mijn cola terwijl Sarah begon over ene Lars die misschien gevaar kon lopen, maar wat ik op maakte uit haar gebazel was dat hij waarschijnlijk een groter gevaar voor zichzelf vormde dan de Kyler Solar. Hij klonk namelijk gestoorder dan Sarah. Mijn hamburger en frietjes waren op dus ik begon maar aan die van Sarah die het niet eens leek te merken. De vrouw achter de bar legde een verontrustende blik op ons terwijl Sarah paniekerig begon te doen over dat ze nog nooit gespijbeld had en dat dit kon zorgen dat ze van school gestuurd werd.
Ik stond op en Sarah bleef recht voor zich uit kijken en door praten alsof ik er nog zat. Ik haalde mijn schouders op en liep naar de wc om wat kleding aan te doen en het bloed van me af te wassen.

'En wie moet nu mijn goudvissen eten geven?' Sarah leek eindelijk niets meer te kunnen vinden om in paniek over te zijn. Er waren overigens 45 minuten verstreken sinds ik terug was gekomen van de wc. 'Hé, waar zijn mijn frietjes?' Sarah staarde stomverbaasd naar haar lege bord.
'Ik krijg honger van gewond raken en moeten luisteren naar niet te volgen verhalen,' zei ik verveeld.
'O, je moet die wonden van je verbinden,' zei Sarah ineens geschrokken. 'Dadelijk bloed je dood!'
'Heb ik al gedaan,' zuchtte ik.
'Dood bloeden hoe kan dat nou je leeft nog!' Tot mijn grote verbazing was de vraag niet grappig of sarcastisch bedoeld. Sarah keek me bloed serieus aan. Ik besloot er maar niet op in te gaan. 'Hé hoe kom je aan die kleding?' Ik draaide met mijn ogen en betaalde de rekening. Ik had zo'n vermoeden dat Sarah geen geld bij zich had.