03. Zweinstein

De trein was gestopt na een lange reis. Ik stapte samen met Harry, Ron en Hermelien de trein uit en we hoorde een harde stem brullen: ''Eerste jaars hier!'' Eerlijk gezegd had ik geen idee of ik daar heen moest gaan. Gelukkig wist Hermelien het en trok ze me mee naar de koets. Samen met ng wat andere mensen genaamd: Ginny, Fred en George Wemel. De koets bracht ons naar Zweinstein. We waren ondertussen aangekomen en ik stapte de koest uit Mijn mond viel open, want wat ik zag was een prachtig kasteel. Ondertussen waren de andere ook uitgestapt. ''Is dit Zweinstein'' vroeg ik ongelovig aan Hermelien. ''Ja, dit is Zweinstein'' zei ze trots. '''Wauw'' fluisterde ik. Vrolijk keek Hermelien me aan - ze was kennelijk blij met Zweinstein. ''Kom je mee?'' vroeg ze vervolgens. ''Ja ik kom,'' zei ik en wou achter haar aanlopen maar ik zag dat mijn veter los zat. En ik had liever niet om op mijn eerste dag te struikelen - want dat is zeer schandelijk. ''Kom dan'' zei Hermelien een beetje geirriteerd. ''Ik moet nog even mijn veters vast maken, ga maar alvast'' zei ik terwijl ik mijn veters begon te strikken. Hermelien haalde vragend haar schouders op maar liep toch verder. Ondertussen had ik het voor elkaar gekregen om mijn veters vastte maken -waar ik niet al te goed in ben- Ik wou opstaan maar botste tegen iemand op en viel weer achterover. Geirriteerd keek ik op omdat ik zojuist omver gelopen was, wat er heel schandelijk uitzag. Ik keek recht ik het gezicht van..