Chapter 6

Je was juist aan het drinken toen je schrok van een luide stem. “FOOOOOD!!” Je zag een blonde jongen de eetzaal binnen komen lopen. Hij keek eventjes rond en liep daarna meteen door naar het buffet. Je bekeek de jongen eens goed en toen pas viel het kwartje. Het was Niall maar waar was de rest dan? Je keek terug naar de deuropening en niet veel later zag je ook de anderen één voor één binnen komen. Je at rustig verder en toen je bord leeg was, stond je op om voor je tweede keer naar het buffet te gaan. Je schepte nog een beetje eten op je bord en toen je terug wou gaan naar je tafel sprak een stem je aan. Niall: “Zara?” Je keek zijn richting uit en zag hem met een leeg bord staan. Jij: “Hey Niall.” Niall: “Heb je zin om anders bij ons te komen zitten?” Jij: “Ow, ehm ik zou wel willen maar ik moet bijna vertrekken.” Niall keek je vragend aan en je zuchtte even. Jij: “Ik moet naar een nogal belangrijke vergadering.” Niall: “En morgenvroeg?” Jij: “Als de rest het niet erg vind wil ik wel bij jullie zitten.” Niall: “Tuurlijk wil de rest dat.” Jij: “Oké dankje Niall.” Jullie spraken een uur af om te ontbijten en daarna vervolgde je jou tocht naar de tafel waar je zag dat de bodyguards je de hele tijd in de gaten hadden gehouden. John: “Wat wou hij?” Hij keek de jongen nog eens achterdochtig na die vrolijk zijn bord terug vol schepte met allerlei lekkers. Jij: “Hij vroeg of ik bij hun wou zitten maar ik heb gezegd dat ik morgen bij hun wel ging zitten.” John: “Volgens mij is dat geen goed idee.” Jij: “Pardon? Wil je me soms afsluiten van de rest van de wereld?!” Je stond kwaad recht. John: “Nee nee, dat bedoel ik niet miss Summer, maar het is…” Jij: “Voor mijn eigen veiligheid, jaja, zien ze er soms uit alsof ze iets zouden doen?” Je zag een aantal mannen hun hoofd schudden en keek daarna John nog even aan. Jij: “Ik wacht wel aan de receptie.” Trevor wou opstaan maar je hield hem snel tegen. Jij: “Alleen, ik ben geen klein kind.” Je pakte snel een cakeje van je bord en verliet daarna de eetzaal. Je plofte boos neer in één van de zetels aan de receptie en begon van je cakeje te eten. Je werd echt gek van die bodyguards. Waarom had je er dan ook zoveel nodig? Ze dacht terug aan een paar jaar terug. Haar moeder was juist een week begraven. Je vader had toen gezegd dat hij er voor ging zorgen dat zijn prinsesje niets zou overkomen. Je voelde een traan over je wang lopen. Hier zat je dan in een lobby in een schik hotel in New York en dat helemaal alleen. Je had niemand meer… Je voelde meer tranen opkomen en knipperde verwoed. Je wou niet huilen, je wou niet dat iemand je zo zag…