Hoofdstuk 7

Kyler
Ik rende bukkend achter Sarah aan. Er was een bel gegaan en alle leeghoofdige pukkel etterige tieners liepen naar hun lokaal terwijl er twee moordende psychopaten door de school heen liepen. Sarah nam me mee naar een nooduitgang die ze zonder verder na te denken wilde gebruiken om naar buiten te gaan. Ik kende onze vijand echter beter. Ik duwde haar snel tegen de muur en glipte naar buiten om te kijken of het veilig was. Wat het natuurlijk niet was. Een pijl schoot rakelings langs mijn hoofd en mijn arm, die nog altijd brandde van het in contact komen met de vorige pijl die op me afgevuurd was, was niet in een goede staat om te vechten. Ik had echter geen andere keus. De Solar sprong te voorschijn en ik trapte direct naar zijn boog, maar hij had een pijl in zijn rechterhand die hij tussen mijn ribben zette. Ik verbeet de pijn en gaf hem een slag naar het hoofd. Hij deinsde achteruit en ik gebruikte die tijd om de pijl uit mijn borstkas te trekken. Iets wat ik niet zou aan raden als het een gewone pijl was geweest, wat het jammer genoeg niet was.
'Je dagen zijn geteld Lunara,' siste hij zachtjes. Ik legde mijn hand op de wond en probeerde tussen de enorme pijn die door mijn lichaam schoot helder te denken toen ik de wond genas. Hij werd lijkbleek.
'Dacht het niet leeuwenkind,' zei ik met een grimmige grijns. Hij liet een nieuwe pijl ontstaan in zijn hand, maar ik kon dat trucje ook.
'Dat is niet mogelijk,' fluisterde hij. Ik draaide met mijn ogen en bewoog de pijl, die ik in mijn hand had laten ontstaan, heen en weer. De blik in zijn ogen was een mengeling van verbazing en de gebruikelijke arrogante walging die altijd te vinden was op het gezicht van een Kyler Solar. Hij haalde uit met zijn pijl, maar ik wist hem te ontwijken door naar achter te springen. Ik zette een stap naar voren en had zo de mogelijkheid om hem een kniestoot in zijn onderbuik te geven. De lucht werd uit zijn longen geperst terwijl hij dubbelklapte en ik maakte daarvan gebruik door mijn pijl in zijn rug te rammen. Zodra ik de pijl los liet verdween hij weer, maar het had al genoeg schade aangericht. De Solar zakte in elkaar tegen de muur en keek me met een blik vol haat aan.
'We hebben je onderschat Maankind,' zei hij terwijl hij moeizaam adem haalde.
'Je probeert me al elf jaar te vermoorden en dat heb je nu pas door?' vroeg ik terwijl ik op mijn hurken ging zitten zodat ik hem beter kon aankijken.
'Maar je onderschat mij ook,' zei hij met een grijns. Het volgende moment vloog zijn linkerhand in brand en greep hij naar mijn keel. Ik viel achteruit toen ik zijn hand probeerde te ontwijken. Hij dook echter vol op me terwijl hij zijn brandende hand om mijn keel probeerde te werken. Ik had hem echter bij zijn elleboog beet en probeerde hem weg te duwen. In zijn rechterhand ontstond een pijl die hij in mijn buik probeerde te steken. Mijn beide handen hadden het te druk zijn armen bij me vandaan te houden waardoor ik niet echt iets kon doen om me te verdedigen. Er was nog maar een optie die zo dom was dat ik het deed zonder na te denken. Ik schoot ineens naar voren en kuste de Solar vol op zijn lippen. Ik voelde hoe hij verstijfde waarna het vuur en de pijl verdwenen. Hij kromp in elkaar en kon zich even niet bewegen. Ik duwde hem van me af en liet een pijl ontstaan in mijn rechter hand. Ik ramde de pijl in zijn borst en hij wist nog een laatste schreeuw uit te slaan voordat hij stierf.
'Geweldig,' mompelde ik sarcastisch. 'Twee op een dag, het is net kerstmis!' Ik veegde het haar uit mijn gezicht en had het volgende moment bloed aan mijn handen. Ik bekeek mezelf kort even en besefte dat ik er nogal "charmant" uit zag zo in mijn ondergoed en onder het bloed.

Ik liep de school weer in om Sarah op te halen die zich tegen een muur aan perste alsof ze er een deel van wilde zijn. Ze zag lijkbleek en ik moest haar bij haar schouder grijpen en mee sleuren om haar naar buiten te halen. Daar kreeg ze een van de meest rare uitdrukkingen die ik ooit had gezien op haar gezicht toen ze naar het lijk keek. Ze keek alsof ze kalmeerde en tegelijkertijd in paniek raakte. Het gaf me zo'n onwerkelijk gevoel om naar die uitdrukking te kijken dat ik maar snel over het lijk heen stapte en weg wilde lopen.
'Aaaaaah!' Ik draaide me met een ruk om naar Sarah die een soort sprongentje maakte terwijl ze drie keer een wijsbeweging naar het lijk maakte. 'Hij staat in brand! Wat heb je gedaan?!' Het lijk begon (zoals gewoon was bij Solars) te veranderen in een vlammenzee. '
'Het is een Solar,' zei ik schouder ophalend. 'Dat is wat ze doen.'