I kinda like him.

Uiteindelijk, na even te praten, vertraagt er een auto en rijd de garage binnen. Er komt een blonde man door de deur stappen. Hij kijkt even verbaast als hij me ziet zitten. Vlug sta ik recht en steek mijn hand uit. ‘Ik ben Judy Mary, Vampier en een oude vriendin van Jasper.’ Vat ik mezelf snel samen. ‘Oh, wel,’ Hij werd een beetje overrompeld door de informatie, maar zei dan maar:’ Waarom heb je nooit iets verteld Jasper?’ ’oh, ik, uhm,…’ ‘We hadden lang geleden ruzie en we zijn er nooit aan toe gekomen om het weer goed te maken.’ Leg ik vlug uit. Jasper kijkt me dankbaar aan. ‘Oh, welkom in Forks Judy, blijf je hier lang?’ ‘Ja, ik kom uit Noorwegen en uit toeval heb ik deze plek ook uitgekozen.’ ‘Oh, aha, inderdaad, wat een toeval!’ zegt hij vriendelijk. ‘Ok, Europa staat te wachten, Judy, of ben je bang geworden?’ zegt Edward speels als hij recht springt. Carlisle kijkt ons vragend aan als hij zelf naast Esmee neerploft. ‘Judy en Edward hebben een weddenschap gesloten om wie het snelste kan lopen.’ ‘Pas maar op, Judy, Edward is erg snel.’ ‘Ah! Dan heb je mij nog niet zien lopen.’ Zeg ik een beetje zelfingenomen ik was nu al decennia lang bezig om mezelf te bewijzen dat ik wel degelijk sneller was. ‘Ok, volg mij.’ Zegt Edward als hij naar buiten stapt. ‘In het bos blijven en probeer mij maar te volgen.’ Zegt hij met een grijns. Ik trek een wenkbrauw op, schop mijn plateauschoenen uit en zet me klaar voor de start. ‘3, 2, 1, START!’ roepen we allebei. Vliegensvlug springen we de rivier over en dan begint het echt. Een gevoel van vrijheid overmant me, dit is mijn natuur: lopen. Mijn lange bruin/blonde haar waaierde achter me aan, de wind veegde een glimlach op mijn gezicht. Edward had een beetje voorsprong maar die haalde ik snel in. Ik keek spottend opzij naar zijn gezicht. ‘Sucker.’ Fluisterde ik en verhoogde nog een beetje mijn tempo. Edward lag achterop. Vér achterop. We moesten nu al bijna in Canada zitten, maar mij kon het niet schelen. Ik kon dit voor altijd volhouden. Toen ik geen geritsel meer achter me hoorde, merkte ik dat hij gestopt was. ‘Judy!’ riep Edward. Ook ik vertraagde mijn tempo, draaide me om en ging terug op mijn passen. ‘Geef je het nu al op?’ zeg ik voldaan als ik hem zie staan in een open stukje bos. Mijn adem stokte even toen ik hem daar nonchalant tegen een boom zag leunen. Een grijns speelde om zijn mond. Hij was zo mooi met zijn glinsterende huid in de zon die door de bomen brak. Ik schudde de gedachte van me af.‘Je bent inderdaad erg snel!’zegt hij verslagen. ‘En ik dacht dat ik snel was.’’Haha,’ Ik schud de blaadjes uit mijn haar. Een fractie van een seconde zie ik Edward s’ ogen even groter worden, maar hij hersteld zich vlug. Toen het even stil bleef, keken we elkaar verlegen aan. Ik slikte de ingebeelde brok in mijn keel weg. ‘Zullen we terug gaan?’ Vroeg hij dan maar. ‘Ja, goed.’ Deze keer racete we niet, maar liepen we snel maar samen terug. ‘Alice is niet echt blij met mijn komst he.’ Zeg ik lachend. Edward lacht met me mee. ‘Nee, niet echt. Als het op Jasper aankomt, is Alice erg beschermend. En nu komt er opeens een meisje als jij opduiken dat dan nog eens close is met Jasper? Dat slaagt voor haar echt alles.’ Ik grinnik. ‘Best leuk om Alice van slag te zien, ze had je niet zien aankomen. ‘ ‘Jullie beide zijn wel bijzonder he, gedachten lezen en de toekomst zien? Laat me raden: Aro heeft al een aanvraag ingediend?’ ‘Jep, maar dat zal nooit gebeuren.’ ‘Hij heeft me ook al gevraagd: ik ben snel en een goede vechter. Maar er alleen al aan denken om in zo’n lelijke zwarte cape rond te lopen, ik mag er niet aan denken!’ Edward s’ zachte lach klonk op. ‘Dat is het echt he? Die zwarte lelijke capes!’ zei hij spottend. Ik gaf hem lachend een duw tegen zijn schouder. ‘Maria heeft jou ook gecreëerd?’ ‘Ja, Jasper en ik waren haar beste vechters. Ik was alleen voorzichtiger dan Jasper, ik heb niet zoveel littekens als hem maar ik heb er wel enkele die er niet erg mooi uitzien.’ ‘Het is moeilijk om jou vechtend voor te stellen.’ Ik kijk hem verbaasd aan. ‘Waarom?’ ‘Gewoon, je bent zo…Ja, ik weet niet. Ik kan het me gewoon niet voorstellen.’ Ik haalde mijn schouders op. ‘Ik had zoals Jasper het ongeluk om Maria en haar zussen tegen te komen. Ik was vroeger van Adel weet je? Er waren heuse zoekacties naar me maar ik werd nooit gevonden. Best grappig eigenlijk.’ ‘Adel? Wauwie, moet ik nu elke keer buigen als ik je tegenkom en je aanspreken met “my lady”?’ Weer die spottende stem. Ik duwde hem weer. ‘Lach niet met mij!’ zei ik lachend.

Laaaaang!