1. The fight of the Southern Colonies

Toen ineens hoorde ik metaal tegen elkaar aan slaan en rende ik door naar een andere gang. Het geluid van metaal kwam steeds dichterbij en ik wist dat Jason aan het vechten was tegen Arlene. Toen ik de hoek om kwam, schoot er een rilling over mijn rug. Ik werd licht in mijn hoofd en misselijk tegelijkertijd. Arlene had Jason op een bepaalde manier vast waardoor ze in een beweging een mes in zijn keel kon steken. ‘Sagi’ bracht Jason uit maar nog voordat ik ook maar één millimeter kon bewegen, schoot haar mes naar beneden en doorboorde de keel van Jason. ‘NEEEEEEEEEE’ schreeuwde ik. Mijn ogen schoten open en ik zat met een ruk rechtovereind in mijn bed. Mijn deur vloog open en Jason stond in de deuropening. ‘Sagi, wat is er aan de hand?' vroeg hij geschrokken. Ik keek naar Jason en slaakte toen opgelucht een zucht. ‘Niets’ zei ik. ‘Ik had gewoon een nachtmerrie’. Jason sloot de deur en kwam naast me op mijn bed zitten terwijl ik het zweet van mijn voorhoofd wegpoetste. ‘Nachtmerrie waarover?’ vroeg hij. ‘Een nachtmerrie die ik telkens weer opnieuw krijg. Ik vraag me af of hij ooit weg zal gaan. Telkens weer kijk ik toe hoe Arlene jouw nek doorboort met haar mes en elke keer wordt ik weer schreeuwend wakker’. Jason sloeg zijn arm om mij heen en kneep ik mijn schouder. ‘Die nachtmerries zijn niet meer nodig’ zei hij. ‘Ik leef nog steeds en Arlene is weg, voorgoed’. Ik knikte en omhelsde mijn beschermer. ‘Jij bent de belangrijkste persoon voor mij in de wereld’ fluisterde ik. ‘En jij ook voor mij’ zei Jason. ‘Probeer nu maar weer lekker te slapen. Morgen zullen we gaan bespreken hoe we de oorlog met de oosterse sterrenbeelden gaan aanpakken’. Ik knikte en ging weer terug liggen. ‘Als er iets is kom je me maar weer wakker maken’ zei hij. ‘Ik lig in de kamer naast je’. Ik knikte en deed mijn ogen weer dicht. Daarna hoorde ik de deur weer dichtvallen en viel ik weer in slaap.

De volgende morgen werd ik wakker van hard gepraat op de gangen. Ik stapte mijn bed uit en kleedde me snel aan en liep vervolgens mijn kamer uit. Op de gang zag ik Enora en Helena druk praten met generaal Reno. ‘Weet je zeker dat dit nu aan de gang is?’ vroeg Enora. ‘Ik weet het absoluut zeker’ zei Reno en Helena slaakte een zucht. ‘Maak een groep paarden klaar voor vertrek, dan zal ik de sterrenbeelden wakker maken’ zei Helena en ze beende mijn richting op. ‘Sagittarius!’ zei ze meteen toen ze me zag. ‘Je moet zo snel mogelijk vertrekken naar de zuidelijke kolonie’. ‘Wat is er aan de hand?’ vroeg Jason die ineens achter me stond. ‘De zuidelijke kolonie wordt op dit moment aangevallen door de seres en ze hebben versterking nodig’ zei Enora die naast Helena kwam staan. ‘Ik ga er meteen heen’ zei ik. ‘Maak de andere wakker en zorg ervoor dat ze klaar staan voor vertrek als ik niet binnen een uur terug ben’. ‘Ik ga met je mee’ zei Jason. ‘Nee jij blijft hier’ zei ik, maar Jason liep al richting de kazerne om zijn wapens te pakken. ‘Hij blijft je beschermer Sagittarius’ zei Enora. ‘Ook al ben je erg bang om hem weer kwijt te raken’. Ik knikte langzaam en besefte me dat ze gelijk had. ‘Succes’ zei ze en ook ik liep richting de kazerne.

Toen alle paarden klaar stonden voor vertrek, ga ik een sein dat we konden vertrekken. Jason zat op zijn nieuwe witte paard en ik veranderde van gedaante. Ik liep voorop samen met Jason en we werden gevolgd door de andere ecliptianen. Iedereen zat op een paard zodat we zo snel mogelijk bij de zuidelijke kolonies zouden zijn. Aangezien de zuidelijke kolonies het dichtste bij van ons allemaal lagen, waren we er binnen een kwartier. Ik kon het metaal dat tegen elkaar geslagen werd al vanaf een afstand horen en ik zag veel seres in rode gewaden rennen. Mijn ecliptianen gingen meteen ten aanval en de seres keken geschrokken op. Jason en ik bleven in eerste instantie samen met een paar magiërs op een afstandje kijken en kwamen pas in beweging toen de meeste seres in gevecht waren. We liepen door de vechtende massa heen en elke aanval die op ons af kwam werd geblokkeerd door de magiërs. Ik keek om me heen en zag dat de muren al ver verwoest waren van de kolonie. Toen werd mijn aandacht getrokken door Randy, de kolonel van de zuidelijke kolonie, die in gevecht was met een brede gespierde sere met zwart achterovergekamd haar. Hij deelde Randy een aantal fikse stoten uit, wat voor mij reden was om in actie te komen. Ik rende naar hen toe en ging tussen Randy en de sere in staan. De ogen van de sere werden groot en hij maakte zichzelf nog iets breder. ‘Kijk is wie we daar hebben, de grote held Sagittarius’ zei hij met een kinderachtig toontje. ‘Ach zijn de oosterse sterrenbeelden nu al zo hopeloos door jou deze aanval te laten leiden?’ kaatste ik de bal terug. ‘Waren ze soms bang om hun mooie huiden te beschadigen?’ De sere liep rood aan en zijn ogen werden spleetjes. ‘Mijn naam is generaal Coda en ik leid voortaan met een paar andere het leger’. ‘Oeh een generaal van de seres. Ik voel me nu wel heel erg bedreigd hoor’ zei ik lachend. ‘Als je goed om je heen kijkt, zie je dat wij aan de winnende hand zijn. Als je slim bent, dan trek je jezelf nu terug samen met al je seres, anders kan het nog wel is slecht eindigen voor jou’. Generaal Coda rechtte zijn rug en ging in de gevechtshouding staan. ‘Ik ben niet bang voor jou’ zei hij met samengeknepen ogen. Mijn vingers vlogen meteen naar de vergiftigde pijl en stak hem in zijn richting. ‘Nog steeds niet van gedachte veranderd?’ vroeg ik ditmaal harder. Iedereen werd stil om ons heen en keek zwijgend toe. ‘Ik sterf nog liever vechtend dan dat ik vlucht voor een westers sterrenbeeld’. Coda vuurde een rode vuurbol op me af die ik blokkeerde met een witte vuurstraal. Daarna spande ik in een oogwenk de vergiftigde pijl op mijn boog en schoot hem recht door het been van Coda. Zijn hoofd begon te trillen en viel daarna achterover. Ik stak mijn hand op en de vergiftigde pijl vloog weer terug mijn hand in, iets wat de vergiftigde pijl alleen maar deed bij de eigenaar ervan. Verschillende seres begonnen te rennen en probeerde te ontkomen, maar sommige haalde de muren niet en werden zonder genade afgemaakt. Yin en Yang wilde een oorlog, dus die zullen ze krijgen ook.