16.

'Probeer er alles aan te doen om te zorgen dat ze jullie leuk gaan vinden, okey?'
Matthew en ik knikken tegelijkertijd, terwijl Finnick ons nog een laatste peptalk heeft voor het interview met Caesar.
'Caesar is geweldig en zal je nooit slecht afschrijven, dus maak je maar geen zorgen. Hij zorgt wel dat het gesprek niet stilvalt.'
Ik haal haastig adem en probeer alles zo goed mogelijk in me op te nemen. Ik ben eigenlijk bang dat ik tijdens het interview niets zal weten te zeggen en het een heel ongemakkelijk gesprek zal worden, maar ik moet vertrouwen op de woorden van Caesar.
"En nog één ding.' gaat Finnick verder, terwijl hij nu alleen mij aankijkt. 'Vertel maar niet dat je iets met mij hebt, want het kan voordelen hebben als de mensen in het Capitool denken dat ze nog bij je kunnen scoren.'
Ik knik met een ongemakkelijk gezicht. Niets over Finnick zeggen is niet heel moeilijk, maar om nou echt de mensen uit het Capitool te moeten versieren...'
'Niet dat ik Snow hetzelfde bij jou laat doen als hij bij mij deed.' voegt Finnick er haastig aan toe, terwijl hij even over mijn wang streelt. 'Dat nooit.'
Hij kijkt me doordringen aan en voor een paar seconden verdrink ik in zijn heldergroene ogen. Dan wordt het moment verbroken door Hyacintha die gilt dat de interviews gaan beginnen. 'Kijk naar je tegenstanders en zie wat je vooral niet moet doen.' is haar commentaar.
Pearl wordt als eerste door Caesar het podium opgeroepen. Ze draag een kort, kanten jurkje. Haar lange blonde krullen omlijsten haar gezicht en er is een gouden kroontje op haar hoofd geplaatst. Alsof haar stylist vindt dat ze al gewonnen heeft. Het publiek vindt het in elk geval prachtig en ze beginnen luid te klappen. Met een jaloers blik staar ik naar het scherm, Pearl hoeft niet eens iets nuttigs te zeggen, iedereen sponsort haar toch wel om haar uiterlijk. Hetzelfde geldt voor Sky. Gemaakt lacht hij naar alle mensen uit het Capitool en legt vrolijk uit hoe hij zich al die jaren heeft voorbereid en wil strijden voor zijn eigen district. Ik snap niet hoe de mensen in het Capitool in zijn praatjes kunnen trappen, maar ze zijn blijkbaar gemakkelijk te manipuleren.
De tributen uit 2, Jenna en Bradley, gooien het juist over een andere boeg en proberen te laten zien hoe goed ze kunnen vechten. En hoe oninteressant ze alles vinden, tenminste zo komt het op mij over.
Veel te snel roept Caesar mijn naam. Mijn benen knikken als ik langzaam het podium oploop. Als ik nu maar niet val, als ik maar niet val. Is het enige wat ik op dat moment denk. Caesar steekt zijn hand naar mij uit en ik grijp hem zonder na te denken. Het geeft zekerheid en houvast. Caesar begeleidt me naar mijn stoel, terwijl ik met mijn andere hand naar het publiek zwaai. Ik schenk ze een kleine glimlach en het publiek begint harder te juichen.
'Annie, welkom hier in het Capitool.'
'Bedankt, Caesar.' antwoord ik glimlachend. 'Ik ben hier nu al een tijdje en heb al veel gezien, maar dit...Deze zaal en het publiek zijn echt geweldig.'
'Natuurlijk. We hebben hier alleen het beste van het beste, toch Panem?' Caesar kijkt het publiek aan en lacht één van zijn typische Caesarlachjes.
'Maar vertel eens. Jij hebt in district 4 nooit getraind met wapens, maar toch een zeven gehaald. HOE heb je dat gedaan?'
Ik haal even mijn schouders op. 'Tja, ik was zelf ook best verbaasd dat het zo goed ging.'
Dit is de eerste keer tijdens dit interview dat ik acteer en ik hoop echt dat het goed overkomt. Ik mag niet laten merken dat ik niet kan vechten.
'Ohh, ze is zo bescheiden.' roept Caesar naar het publiek. 'Volgens mij heeft ze geen idee hoe goed ze kan zijn én hoe prachtig ze eruit ziet.'
Het publiek begint weer te klappen en ik weet niet echt wat voor houding ik mezelf moet geven, waardoor Caesar nog harder moet lachen.
'En Annie, hoe vind je het om met zo'n knappe legende als Finnick Odair samen te werken?'
'Het is geweldig.' zeg ik naar waarheid, waarna ik in de lach schiet. 'Ik heb er geen problemen mee om met zo'n knappe jongen samen te werken.'
'Daar kan niemand nee tegen zeggen.' beaamt Caesar. 'Toch Panem?
Dan gaat de zoemer en even haal ik opgelucht adem. Mijn drie minuten zijn om en ik hoef niet meer te doen alsof. Caesar helpt me charmant uit mijn stoel alsof hij het al jaren doen -herstel, hij doet het natuurlijk ook al jaren- en duwt mijn arm de lucht in.
'Dames en heren, inwoners uit Panem, nog een laatste applaus voor onze charmante Annie Cresta.'