Meisjes met vragen - 6

“Zenuwachtig?”, vroeg ik met een glimlach. Katara was stiller dan ik gewend was.
“Best wel”, gaf ze toe.
“Katara, er kan niets gebeuren, Tsubasa en ik laten je niet alleen met vuur spelen. Wij behoren tot de beste meesters van de natie.”
“Maar als ik het niet kan?”
“Dat zou alleen maar normaal zijn”, suste ik. “Katara, het gaat om iets proberen nu, je hebt de basis nog niet, en die kunnen we je ook niet leren op een paar uur.”
“Oké dan.” Ze zuchtte. Ik glimlachte.
“Maak je geen zorgen Katara, het komt heus wel goed.”

“Ga zitten”, gebood meester Tsubasa, toen Katara na een duwtje van mij naar hem toeliep. Gehoorzaam deed ze wat hij vroeg. Tsubasa ging tegenover haar zitten. “Jonge Avatar, over een paar maanden of jaren zal ik je de kunst van het vuursturen bijbrengen, nadat je water en aarde beheerst. Prinses Lizzie heeft me gevraagd of ik al iets met u wilde uitproberen, en daar heb ik graag mee ingestemd.” Katara keek angstig naar mij. Ik knikte haar bemoedigend toe.
“Dank u”, fluisterde ze.
“Ik heb nu de tijd niet om je de volledige basis bij te brengen, daar komen we later op terug. Het belangrijkste bij vuursturen is je ademhaling. Adem diep in en uit, rustig en beheerst. Laat je nooit lijden door je emoties.” Tsubasa ging in Lotushouding zitten, sloot zijn ogen en begon diep te ademen. Katara volgde zijn voorbeeld. Een paar minuten was er niets anders te horen dan hun ademhaling.

“Goed zo, ga zo door.” Tsubasa stond op. “Kijk naar mij. Lichte spreidstand is de basishouding voor vuursturing. Voel de warmte in de lichaam, voel je energie stromen.” Tsubasa bleef diep ademen en Katara volgde zijn ritme. Langzaam liet hij een vlammetje verschijnen in zijn hand, dat stilaan groeide.
“Oh”, fluisterde Katara. Tsubasa glimlachte even. “Blijf op je ademhaling letten, meisje. Iets belangrijker bestaat er niet. Ademhaling en beheersing. Zonder die basis, zal het vuur voor verwoesting zorgen. Met die basis kan je de controle houden. Maar besef dat je het vuur alleen leidt, je kan het nooit volledig de baas zijn.” Hij keek naar mij. “De uitzondering staat in deze zaal.” Ik glimlachte en schudde mijn hoofd.