Meisjes met vragen - 4

“Yle meisje, in situaties als deze kan je perfect twee vaders hebben, die allebei belangrijk voor je zijn”, zei ik. “Kijk naar Keylina, zij heeft toch ook twee moeders? Het enige wat jij en je vader moeten doen, is elkaar leren kennen. Dingen samen doen, met elkaar praten, ontdekken wat de ander leuk vindt. Het vraagt tijd en geduld, maar jullie komen er wel, ik weet het zeker.” Yle knikte opgelucht.
“Je vader kent je misschien nog niet zo goed, en omgekeerd, maar ik weet dat hij ontzettend veel van je houdt, van jou en je moeder”, zei Keylina. “Hij heeft zich opgeofferd voor jullie veiligheid, zodat jij kon opgroeien op een plaats waar je gelukkig kon zijn, zodat je een moeder had.”
“Het heeft hem en mij behoorlijk wat moeite gekost je moeder te overtuigen hem te laten gaan”, vulde ik aan. “Ze wou zelf gaan, zich zelf opofferen voor haar stam. Maar jij had haar nodig, daarom is je vader gegaan.”
“Ze moesten allebei gaan, niet?”, vroeg Katara. “Alle watermeesters, ook mam en pap.”
“We hebben over een aantal zaken moeten liegen, ja”, gaf ik toe. “De vuurnatie wist niet dat Yue kon sturen. En van je vader dachten ze dat hij maar een matig meester was. Maar het was voor jullie bestwil, die van jullie en de hele stam, de hele wereld zelfs.”
“Op Azlaï na dan”, grijnsde Keylina. Ik keek haar aan en schoot in de lach.
“Ik kan nog steeds amper geloven dat hij in al die leugens bleef trappen. Tsubasa zei ook al dat hij gewoonlijk alles doorzag.”
“Ja, ik geloof dat ik nog ga moeten oppassen met jou, als je zo goed kan liegen”, merkte Keylina op. “Yle, kijk jij ook maar uit, voor ze de hele waterstam om haar vinger draait.” Yle keek me aan en schoot in de lach, ook Katara kon zich niet langer inhouden. Het was een uitstekende zet van Keylina geweest, over Azlaï beginnen, zodat we vrolijk konden afronden, niet na te zwaarzuchtige gesprekken uit elkaar gaan.