Chapter 26

Ik trek mijn jurk aan. 'Pap, kun je mijn jurk even komen dichtmaken?' De deur gaat open. 'Geen probleem.' Hij maakt de rits dicht. 'Draai je eens om.' Ik draai me langzaam om. Pap knikt. 'Je ziet er echt prachtig uit.' Ik glimlach. 'Echt waar?' Hij knikt. 'Je bent een prachtige jongedame.' Hij veegt mijn pony opzij. 'Opzij met dat ding. Ik kan je gezicht bijna niet zien.' Gregory komt de kamer inlopen. 'Kijk eens.' Hij slaat zijn armen over elkaar. 'Je vader heeft gelijk. Je ziet er geweldig uit.' 'Bedankt, Gregory...Ik moet nog mijn haar fatsoeneren, en mijn make-up!' Pap grinnikt. 'Maak je geen zorgen, stresskip. Je hebt nog tijd. Joseph komt pas over een halfuur.' Ik zucht. 'Dat red ik nooit!' Pap drukt een kus op mijn voorhoofd. 'Dat red je wel!' Begin maar meteen. Wij zitten beneden.'
Ik trek mijn jurk voor de derde keer recht. Over 2 minuten zal Joseph er zijn. Zou hij me mooi vinden? Ik voel me zo vreemd in deze jurk. Ik draag normaal gesproken geen jurken. Ik check alles voor de veertiende keer. De bel gaat. Oh god! Daar is hij! Ik moet mijn tasje nog pakken! Ik pak snel mijn tasje. Wat heb ik nodig? Telefoon, deodorant, sleutels, en geld. Ik prop het in mijn tasje. Ik hoor dat pap de de deur opendoet. 'Ah, Joseph. Kom binnen. Ik roep Haley wel even.' Oh man, ik ga dood! Dood zeg ik je. Ik trek mijn schoenen aan. Ik haal even diep adem. Ik hoor iemand naar boven lopen. Er wordt op de deur geklopt, en hij gaat open. Pap loopt naar binnen. 'Ben je klaar?' vraagt hij. Ik draai me om, en knik. 'Ja, ik ben klaar. Hoe zie ik eruit? Kan het ermee door?' Pap knikt. 'Je ziet er prachtig uit, lieverd. Joseph zal versteld staan.' Ik pak mijn tasje, en hang het om mijn nek. Ik loop voorzichtig naar beneden, naar de eetkamer. Joseph leunt tegen het aanrecht. Hij draait zich om, en glimlacht. 'Wauw!' Ik word verlegen, en friemel wat aan mijn armbandje. 'Je bent beeldschoon!' 'Dat zeg je maar...' mompel ik. Joseph loopt naar me toe, en kust me. 'Je bent echt prachtig, schatje. Dat je dat weet. Heb je ons eigenlijk opgegeven?' Ik schud mijn hoofd. Ik hoef geen promqueen te worden. 'Nee.' Joseph zucht. 'Gelukkig maar. Ik hoop ook niet dat iemand anders het heeft gedaan.' Ik schud mijn hoofd. 'Nee, ik denk het niet. Lijkt me sterk. Bijna niemand kent me. Nou ja, jou kennen ze. Maar mij niet, dus ik denk het niet. Ik wil niet eens promqueen worden. Lijkt me verschrikkelijk!' Joseph grinnikt. 'Daarom ben ik zo gek op mijn mooie meisje. Je bent zo verrassend eerlijk.' Hij kust me nog eens. 'Zullen we gaan?' vraag ik hem. Hij knikt. 'Wacht even!' zegt pap. Ik draai me om. 'Wat is er?' vraag ik hem. 'Ik wil nog even een foto van jullie maken.' Ik zucht. 'Moet dat echt?' Pap knikt. 'Ja, dat moet echt. Ga maar bij elkaar staan.' We gaan bij elkaar staan. Pap pakt de fotocamera. 'Oké, nu lachen.' Een beetje ongemakkelijk lachen we naar de camera. 'Heb ik nu een foto gemaakt?' vraagt pap. Ik zucht. 'Serieus pap?' 'Blijf zo staan!' Gregory loopt naar hem toe. 'Even kijken. Wacht, laat mij maar. Lachen jongens!' We doen het nog eens, en Gregory neemt een foto. 'Hoe deed je dat?' vraagt pap. 'Laat ik je zo wel zien.' Ik druk een kus op Joseph's wang. Hij ziet er geweldig uit. Hij heeft zijn gezichtsbeharing terug, en zijn haar is weer ietsje langer. Hij is bijna de oude. Je zou niet zeggen dat hij stervende is. We kijken elkaar aan. Hij is gewoon geweldig. 'Ja, maar dat deed ik toch?' Ik draai me om. Gregory zucht, en grinnikt. 'Ik laat het je anders morgen nog eens zien. Kom, we gaan je mooie dochter uitzwaaien.' Pap knikt. 'Ja, vertel me dat maar morgen.' We lopen hand in hand naar de deur.