Hoofdstuk 24 - ... *

De koffers werden weer gepakt en ze gingen bijna weer terug naar Tokyo. Laura was nog steeds niet bij zinnen gekomen en wilde nog steeds zich aansluiten bij de aliens, als wraak op Shirogane. Maar tot nu toe heeft ze niks gedaan.
Maar de sfeer was wel een hoop veranderd, Chanou en Mint hadden een strijdbijlen laten vallen, wat heel wat is, en Lettuce stond er vaak alleen voor, als Pai er niet bij was. Laura was nu ook meestal alleen en sprak niemand meer aan.
‘Zo, iedereen instappen,’ zei Shirogane, die alle koffers met een zucht in de achterbak had gedaan. Iedereen deed wat er gezegd werd en stapte in. Chanou zat tussen Ichigo en Mint in. De weg naar Tokyo liep vrijwel rustig, na wat er allemaal gebeurd was op hun gezellige trip was iedereen gewoon sprakeloos geworden.
Pudding en Taruto keken nog even verbaasd naar de andere en toen spijtig naar elkaar, zelfs zij waren rustig geworden. Niemand had pret meer, in de vakantie en Shirogane kon het niet laten om via de spiegel naar Laura te kijken. Die stug vol hield en uit het raam staarde.
Het bleef stil.
Toen ze het cafè bereikt hadden stapte iedereen uit en pakte hun koffers. ‘Ga godverdomme met haar praten!’ siste Chanou boos naar Shirogane toen ze hun koffers al hadden gepakt en op een afstandje stonden.
Shirogane stribbelde nogal tegen, omdat hij eigenlijk ergens diep van binnen bang was geworden voor Laura. Laura pakte haar koffers en keek niemand aan. ‘Ik ga,’ zei ze kil en ze liep rustig weg.
Shirogane zette een stap naar voren om haar eigenlijk tegen te houden maar hij bleef na die ene stap, verdoofd staan. En Laura liep gewoon door..
Chanou stond pissig met haar armen over elkaar en keek afkeurend naar Shirogane. ‘Sukkel,’ zei ze en ze greep haar koffer vast, en liep er mee weg.
Iedereen was onderhand wel weg, dacht Shirogane. Hij liep samen met Keiichiro naar binnen en ging meteen naar boven. Keiichiro was zo wijs genoeg om zijn mond te houden over de hele gebeurtenis deze kerst.
Terwijl Shirogane een foto van Laura bekeek werd er op de deur geklopt aan de voorkant van het cafè. Keiichiro liep erop af en opende de deur. ‘Mai-chan,’ zei hij blij verrast. ‘Ik eh, maak me zorgen om Shirogane-san.. Laura-chan is een vriendin en hij heeft haar pijn gedaan.. En het is nu heel moeilijk om dat goed te maken..’ zei Mairu rustig.
‘Kom maar,’ zei Keiichiro toen en hij liet haar binnen. Hij sloot de deur en begeleidde haar naar de kamer van Shirogane. ‘Succes,’ zei hij nog en hij liep weg.
Mairu keek hem na en klopte toen voorzichtig op te deur. ‘Ja..’ hoorde je vanachter de deur. Heel zachtjes deed ze de deur op een kiertje en stak haar hoofd er door. Shirogane stond bij het nachtkastje met een foto in zijn handen en een zachte gezichtsuitdrukking.
Mairu liep verder naar binnen en sloot de deur achter haar dicht. ‘Gaat het?’ vroeg ze droog. Shirogane antwoordde niet en legde de foto weg. Hij keek richting het raam. ‘Waarom ben je niet naar huis? Morgen hoeft er pas gewerkt te worden. En niet zo’n beetje ook,’ zei hij, om het onderwerp te voorkomen, maar hij wist ook wel dat het niet zou lukken.
‘Je moet echt actie ondernemen als je wilt dat Laura je vergeeft,’ zei ze rustig. ‘Uhu,’ zei hij, op een toon die haar niet beviel. Mairu zuchtte even diep. ‘Dan op de harde manier,’ zei ze geïrriteerd. Ze liep op hem af en op een hardhandige manier smeet ze hem op bed en belandde boven op hem. Shirogane trok een pijnlijk gezicht en keek haar toen redelijk verbaasd aan.
‘Waar heb je dat eigenlijk geleerd?’ vroeg hij aangezien hij er niet zo blij mee was. ‘Chanou,’ antwoordde Mairu droog. ‘Ik had het kunnen weten,’ zuchtte hij. ‘En nu ga je luisteren, voordat alles uit de hand loopt,’ zei ze en Shriogane gaf zich eindelijk over.
Mairu vertelde haar verhaal en vertelde erbij dat Lettuce ook een deel van het plan bedacht had om hem te helpen. Zodra ze uitgepraat was ging ze van Shirogane af, wat hem ook nog eens pijn deed.
Mairu vertrok en Shirogane liep naar het balkon. Hij dacht diep na.. In z’n herinneringen kwam ze voorbij, beelden van het gevecht met Lettuce bleven maar komen, en hij besefte, dat hij weinig tijd had. Om zich te bewijzen.

Laura had een aantal spullen bij elkaar gepakt en verliet toen het huis. Haar ouders waren er toch niet dus ze kon uit alle rust ontsnappen. Ze liep naar een bos, waar ze op een ingewikkelde manier bij de aliens kon komen.
Het zal moeilijk worden om hun te overtuigen maar ze zullen zien. Laura gaapte even en kwam uiteindelijk op de open plek ergens in het bos, waar ook een grot moest zijn om bij de aliens te komen. Die informatie had ze gejat uit het hoofdkwartier van de Mew’s, zodra ze de kans had gekregen.
Het was makkelijk om daar iets te pikken, er was geen beveiliging of wat. Zodra ze er was liet ze al haar spullen vallen op de grond. ‘Shirogane-san..’ zei ze zachtjes. Ze verharde weer en pakte haar spullen weer op.
Shirogane liep op haar af. ‘Laura..’ begon hij. Laura keek weg. ‘Je kan me toch niet tegenhouden,’ zei ze tegen hem. Ze bekeek hem van top tot teen, hij zag er zo goed uit, in z’n witte pak.. Nee, niet zo denken Laura, deze kwal heeft je pijn gedaan!
‘Dat weet ik, dat ga kom ik ook niet doen..’ zei hij tegen haar. Dat verbaasde Laura en ze keek hem aan. ‘Wat kom je dan wel doen..?’ gromde ze. Ze snapte al niet dat hij wist dat ze wist dat ze zo bij de aliens zou komen, de stalker.
Shirogane ging op z’n knieën en pakte haar hand vast. Er ging een schok door haar heen en ze keek hem aan.