3. Bonnie

Naar een zware dag had ik eindelijk mijn klusjes af en vader was voor een keer naar de winkel gegaan. Daar was ik erg blij om nu kon ik eindelijk rusten. Ik ging naar mijn kamer want ergens anders mocht ik niet komen in mijn vrije tijd, veel in mijn kamer had ik niet. Enkel een bed, een nachtkastje met een lade voor me kleren. Normale kinderen kregen hun kleren daar niet in maar ik makkelijk ik had zelf nog ruimte over. Ik ging zuchtend op mijn bed zitten en pulkte aan mijn dekbed ik was moe, erg moe. Ik ging daarom maar liggen tot er een bel galmde door het huis snel rende ik naar de deur. Ik deed de deur open in mijn onderbroek wat het enige was dat ik bijna had ik had nog een paar oude schoenen een t-shirt en een broek maar dat deed ik alleen aan op speciale dagen. Maar er stond een politieagent in de deur. 'Is je moeder ook thuis?' vroeg de politieagent. 'Z-ze is dood.' het was meer een fluistering dan een zin. Deze politie agent leek chagrijnig en keek me boos aan. 'Mooi zo minder werk, je vader is ook dood dus ik zal je in een weeshuis dumpen.' zei de politieagent en ik kreeg tranen in mijn ogen. De politie agent pakte me arm en trok me mee maar ik wurmde me los en rende het bos in aan de overkant het was koud zoals vaak hier in Forks. Ik botste tegen een boom aan waarnaar alles zwart werd en ik buiten bewustzijn viel.