Elliot 25

Ik voel iedere keer de ogen van de twee mensen voor ons naar ons kijken. Kurt legt zijn hoofd op mijn schouder als we bij de parkeerplaats aan komen. 'Ik mis je nu alweer.' fluister ik. Hij kijkt me aan, 'Ik ga jou ook missen ondanks dat ik het niet kan geloven dat jij..' ik leg mijn vinger op zijn lippen om het hem het zwijgen op te leggen. Even kijk ik naar het stelletje voor ons die alleen oog voor elkaar heeft. Ik vervang mijn vinger voor mijn lippen, en kus hem zachtjes. Zuchtend laat hij me na een paar minuten los, 'Wanneer zie ik je weer?' zegt hij terwijl hij schattig heen en weer draait op zijn voeten. 'Ik dacht dat jij het niet wou.' zeg ik. 'Ik heb me bedacht, ik denk dat ik je nu nog kan vergeten.' zegt hij blozend. 'Ik ben jou nooit vergeten dat weet je.' zeg ik en druk mijn lippen weer op de zijnen, om nog een keer zijn zoete smaak te proeven. Voor ons klinkt volgens mij Mercedes die aan Kurt begint te sjorren, 'Kurt,dit kan je Blaine niet aan doen.' zegt ze. 'Ik weet het Mercedes, maar toen ik Elliot zag toen voelde ik iets wat ik nu nog voel wat ik niet kan negeren.' legt hij aan haar uit. Ik zucht, ik kan hem niet weer laten gaan denk ik bij mezelf. Ik voel wat nats over mijn wang heen rollen. 'Starschild, don 't cry.' zegt hij met een lief stemmetje. Ik neem het zakdoekje van hem aan. Ik sla mijn armen om hem heen, voor de laatste knuffel. 'Ik kom snel naar je toe.' zegt hij. Ik zeg niks om dat ik niet weet wat ik hem zeggen moet., want alles wat ik nu voel is meer dan ik in die jaren heb gevoeld in die jaren zonder hem. Hij geeft me een kusje op m 'n wang. Hij wil uit m 'n armen weglopen, maar ik pak zijn hand beet,'blijf nog even, dan breng ik je naar huis.' ik zie dat ik hem in twijfel heb gebracht . 'Starchild, als ik niet met hen mee ga, dan weet ik zeker dat ze naar m 'n vriendje gaan, en dan is het echt de laatste keer dat je me ziet.'zegt hij terwijl de pijn van zijn gezicht afstraalt. Hij stap in de auto die gelijk wegscheurt.

Mijn tranen blijven maar komen als ik terug naar huis rij, er komt een berichtje van Kurt binnen. 'LOVE, for ever.' lachend typ ik terug,'I know, love you so much. I cry now because you not with me now.' Ik rij mijn huis voor bij als ik hem al zie staan, mijn boyfriend. Ik probeer de tranen te verdoezelen voor ik naar binnen stap, maar het maakt niet uit. Zodra ik binnen ben neemt hij me in zijn armen zonder dat hij weet waar het over gaat. 'Elliot? wat is er?' vraagt hij na een tijdje. 'Niks, ik.... ehm heb gewoon last van mijn lenzen.' zeg ik. 'Oké, je houdt iets voor me achter maar als jij er niet over wilt praten dan hoeft hij niet.'zegt hij. Ik kijk hem aan en geef hem een kus. 'Ik zeg het niet graag schat, maar je stinkt.' Ik schrik op, oh ja zijn reukvermogen was onnatuurlijk, want hij zelf is niet natuurlijk. 'Ik heb dan even een wat tijd nodig om weer lekker te ruiken.' zeg ik terwijl hij me lachend richting de badkamer duwt. Ik vind het steeds irritanter dat hij geen mens is maar mijn beschermer, Ik stap onder de douche en de tranen stromen met de waterstraal mee door het putje verdwijnen. Ik hoor mijn telefoon af gaan en ik weet zeker dat het Kurt is. Ik wil dit niet meeeeer klinkt het ene stemmetje in mijn hoofd....