032

Samen met Loki stappen we de enorme eetzaal uit.
'Ga je nog even mee naar buiten, wat wandelen?' vraagt Loki me. Ik knik dat ik wel wil en leg mijn hand op zijn arm die hij trots uitsteekt om me naar buiten te begeleiden. We stappen richting het meer en gaan daar op een verhoogde rotsblok zitten, terwijl in de verte de zon langzaam ten onder gaat.
'Het is prachtig, de zonsondergang zien aan dit meer.' zeg ik gefascineerd en Loki lacht zachtjes.
'Als ik maar bij jou ben, is mijn wereld steeds gefascineerd.' zegt hij liefkozend. Ik kijk naar hem en zie hem naar de horizon staren. Zijn gezicht schijnt gewoon warmte en liefde uit, terwijl er kleine sterretjes fonkelen in zijn ogen.
'Staren is onbeleefd, weet je wel?' zegt hij geamuseerd en kijkt me aan. Ik voel meteen mijn wangen rood kleuren en sla mijn ogen naar beneden toe.
'Je hoeft je niet te schamen, ik plaag je maar wat. Het doet me wat denken aan die keer in de kantine op Midgard. Toen staarde je ook even naar me.' zegt hij, terwijl hij zachtjes met een vinger mijn kin optilt en dus daarmee mijn hoofd. Ik kijk hem in de ogen aan en glimlach zachtjes, waarbij hij mijn voorbeeld volgt.
'Maakt niet uit wat ze toen allemaal over je gezegd hebben, je bent en blijft de mooiste vrouw die ik al gezien heb. Hallie, ik hou ontzettend veel van jou.' zegt hij, waarna hij dichterbij komt en me een zachte kus geeft op mijn lippen. Zo goed als automatisch sla ik mijn armen rond zijn nek en probeer ik me zo dicht mogelijk tegen hem te begeven. Zijn handen vestigen zich net boven mijn heupen, waar hij me strak tegen zich vasthouden. Zijn tong tikt zachtjes tegen mijn lippen en als ik deze open voeren onze tongen weer een passionele dans uit, zeker verschillende minuten lang. Als we de kus stoppen en elkaar iets loslaten, blijken we beiden uit buiten adem te zijn.
'En ik hou ook ontzettend veel van jou, Loki.' fluister ik tegen hem.

Nadat de zon ondergegaan is, besluiten we om weer naar binnen terug te keren. Samen lopen we richting mijn kamer, waar wederom Loki met mij de nacht zal doorbrengen. Nog steeds bloos ik lichtjes bij het zien van zijn ontbloot bovenlichaam, maar ik raak het steeds beter gewend. Met mijn hoofd rustend op zijn borstkas en zijn hand zachtjes strelend door lijn haren, val ik rustig in slaap.