031

Terwijl ik in de lucht zweef, komen er verschillende voorwerpen mee van de grond en draaien rond me heen. Ik wil dat het stopt, maar de voorwerpen draaien net steeds sneller om me heen en ik doe beschermend mijn handen voor mijn gezicht. Plots botst een voorwerp tegen me aan en met een luide gil val ik op de grond. Vaag hoor ik iemand naar me toelopen, maar het wordt zwart voor mijn ogen nog voor de persoon bij me is.

'...een gevaar voor zichzelf en voor anderen... Loki, liefde heeft hier geen rol bij. Als ze het wilt, vermorzelt ze je.' klikt de stem van een oudere man. De stem klinkt net als Odin, maar hij praat zo negatief over ... mij?
'Nee ze doet me echt geen pijn, we houden teveel van elkaar. Ze heeft dit nu maar voor het eerst gehad vader. Ze kan echt wel hier blijven.' hoor ik de wanhopige stem van Loki zeggen.
'Loki, het is beter dat ze terug gaat naar waar ze hoort. Zoals je zelf zag, is haar vader terug goed. Ze moet terug voor ze iedereen in gevaar brengt.' zegt Odin terug. Langzaam open ik mijn ogen, het felle zonlicht verblind me even.
'Hey, hoe is het? Niet te veel pijn?' vraagt Loki me bezorgt, waardoor mijn hart weer overstroomd van liefde.
'Ja valt wel mee, ik heb niet echt pijn.' zeg ik met een schorre stem.
'Denk goed na over mijn woorden Loki, voor het te laat is.' zegt Odin en verlaat dan de kamer. Loki balt zijn vuisten en klopt ermee tegen de muur.
'Waar ging dat over?' vraag ik hem.
'Niets speciaal, hij is gewoon te beschermend dat is alles.' zegt Loki en komt op de rand van het bed zitten.
'Het spijt me dat ik zomaar wegliep vanmorgen. Ik had gewoon schrik dat ik me rot ging gedragen tegen jou en dat wou ik dus vermijden, dus ben ik naar buiten gegaan om te wandelen. Ik begrijp het wel als je graag naar Alfheim wilt gaan, ik zou denk ik hetzelfde doen in jou plaats.' zegt hij, terwijl hij wat neergeslagen naar omlaag kijkt. Ik zet me rechtop en neem hem in mijn armen, waarbij ik hem knuffel.
'Ik begrijp je reactie ook wel hoor. Ik ben hier maar net en wil weer meteen weg. Maar het is niet voor lang en na een half jaartje kom ik terug naar Asgard, terug naar jou.' zeg ik erbij. Hij legt zich neer met mij steunend op hem, hij wrijft zachtjes in mijn haar en trek het deken over ons.
'Rust eerst nog een beetje, dan kunnen we straks gaan eten.' fluistert hij en samen vallen we langzaam in slaap.

'Hallie, wakker worden.' fluistert er iemand in mijn oor. Als ik langzaam mijn ogen open, merk ik dat ik nog steeds neerlig op Loki's borstkas. Ik zet me rechtop en stap langzaam uit bed, waarbij Loki mijn voorbeeld volgt.
'Kom, het avondeten zal klaar staan mijn liefste.' zegt Loki liefjes, waarbij ik haast wegsmelt. Ik stap naar hem toe en samen wandelen we naar de grote zaal waar we onze buiken rond eten.