O17.
Alice point of view
Een slapeloze nacht, een van de vele. Vannacht heb ik misschien een uur geslapen, mijn gedachte, ik het niet van hem afzetten. Hij had nu eindelijk wat hij wilde, ik had gevoelens voor hem. Eerst vroeg ik mij af of hij wel echt weg zou gaan, maar hem kennende zou hij nu al weg zijn. Ik keek op de klok en inmiddels was het al 8 uur in de ochtend. Ik stond op en hoorde beneden allemaal geluiden, hopend dat het Frank niet zal zijn.
Tom point of view
'Bill, waarom nu?' Zuchtend keek hij mij aan. 'Ik kan het niet zo langer.' Nadat hij verteld had wat er afgelopen avond was gebeurd snapte ik er nog minder van. 'Het was toch je bedoeling dat ze je leuk zou vinden?' Twijfelend keek hij mij aan. 'Ja.' Vragend keek ik hem aan. 'Maar dan gaan we volgende week weg, en dan?' Lachend keek ik hem aan. 'Je kunt haar ook berichten sturen?' Niet veel later namen we onze spullen mee, en zette deze in de auto.
Daar stond Alice, ze keek mij starend aan, Bill was inmiddels al weg gereden. Rustig kwam ze mijn kant op, strompelend. 'Waarom?' Ik keek haar aan en wist niet wat ik moest zeggen, zelf ik weet niet wat het is. 'Ik heb geen idee Alice, hij kwam met het idee dat we weg moeten.' Volgens hem was het beter om er helemaal mee te stoppen en haar nooit meer te zien, maar dat kon ik haar beter niet vertellen. 'En over een week gaan we dan op tour.' Ze knikte en keek erg somber. 'Ik ben er inmiddels wel aangewend om alleen te zijn.' Ze draaide zich om en strompelde weer naar boven.
~Twee weken later.
Alice point of view
Ik heb niets meer van de jongens vernomen, ik moet nu een baan zoeken aangezien mijn opleiding afgelopen is. Zo tussendoor spreek ik Christina en Andreas wel, alleen de andere jongens zijn verdwenen uit mijn leven, maar beter ook. 'Alice!' Mijn moeder roep vanaf beneden. Ik was al even wakker, vandaag een belangrijk sollicitatiegesprek. Het is alles of niets bij deze bedrijven. Ik heb gesolliciteerd voor de functie make-up artiest, ik heb namelijk een visagie opleiding gedaan, het moet lukken.
Rustig liep ik naar beneden en kwam mijn moeder met een zwarte envelop aanlopen. 'Alice, dit is net binnengekomen voor jou.' Ik zag geen afzender en maakte hem open. Een uitgescheurde pagina uit een Tijdschrift. 'Is Bill Kaulitz voor het eerst echt verliefd?' Daar stond hij knuffelend met een meisje en ik was het niet. Ik moest mij inhouden om niet te gaan schreeuwen als een klein kind. Ik verscheurde het stuk en mijn moeder keek mij verbaasd aan. 'Een tijdschriftenstuk over Bill, samen met een meisje.' Ik keek weg en begon aan mijn ontbijt.
Er zijn nog geen reacties.