Chapter 26

Het was alweer tijd om naar huis te gaan...correctie Harry's huis. Ik heb me wel geweldig vermaakt moet ik toegeven. Het kijken naar Harry die zijn verborgen ruimte aan het zoeken was, was geweldig. Hoewel ik de plek al na vijf minuten had gevonden, kon hij het echt niet vinden. Met een paar kleine aanwijzingen heeft hij het toch gevonden. Ik weet het, ik had beloofd niet te helpen, maar het zag er zo sneu uit.

Het was inmiddels donker en de mist hing laag over de grond terwijl we afscheid namen van Anne en Gemma. Beiden hadden ze dezelfde glinstering in hun ogen die ik zo vaak in Harry's ogen terug zag. 'It was nice and a bit an unusual way to meet you Amelia. But it was an adventure, that's for sure!' Lachend sloeg ik mijn armen kort om Anne heen voor ik me tot Gemma wende. 'I really like you Amelia and you may just be the girl that's right for my brother. Please don't prove me wrong.' Ik gaf haar nog snel een knuffel tot ik Harry aan mijn hand voelde trekken. 'Let's go, it's dark and freezing outside.' Snel zwaaide ik nog een laatste keer en zei gedag voor ik me liet meeslepen door Harry en ik de deur in het slot hoorde vallen.
'See, they do like you.' en lachend begon hij in mijn bovenarm te prikken 'Harry, stop it.'
'Everyone likes you, you are irrestible and charming.' Lachend probeerde ik zijn hand vast te pakken maar het leek niet echt te lukken, waardoor ik zijn hand maar weg begon te slaan. 'Stop, it!'
'I'm cold and you're hitting me away.'
'You are annoying!' Snel komt hij op me afgelopen slaat zijn armen om me heen en tilt me op. 'So, I'm annoying.' vraagt hij met een lachende ondertoon. Een heldere en vrolijke lach komt uit mijn keel terwijl de vochtige druppels van de mist plaatsnemen op mijn wimpers en in mijn haar. Terwijl Harry me lachend ronddraait zie ik in mijn ooghoek Anne en Gemma door het raam kijken. Hoe hun uitdrukking was, geen idee, mijn ogen waren enkel gefocust op zijn scherpe kaken, brede lach, verwilderd haar en zijn ogen met de spark die ik zojuist bij zijn moeder en zus heb gezien.
'They are amazing, but I think they will kill me anyways when I hurt you.'
'Are you planning to leave me?' Met rollende ogen en een stralende glimlach knik ik van niet. 'Then there's nothing to worry about.' Terwijl hij me nog steeds vasthoudt laat ik mij een beetje voorover zakken en terwijl ik een hand in zijn nek leg geef ik hem een kus die vraagt om meer. Een meer die ik nu nog niet van plan was te geven. Een meer dat ook absoluut niet kan voor het oog van zijn moeder en zus. Hij gooit de deur van zijn auto en legt me op de achterbank. 'You're a terrible tease.' zei hij nog voor hij de autodeur dichtsloeg en zelf plaats wilde nemen aan de bestuurderskant. Snel ga ik rechtop zitten en spring op de bijrijdersstoel. 'Bring me home Styles.'
'Correction I'll bring you to my home.'

'I'm cold.'
'And how exactly do you think I can change that? You can put your heater up?'
'I don't want to do that. I miss your hugs.'
'We are home in half an hour, can't you wait?'
'No, what if I'll die in the half an hour you didn't want to keep me warm and didn't want to hug me? You will regret it for the rest of your life.'
'What if I hug you and you will die because you didn't pay attention to the road and we have a car accident?'
'Then I am a happy man. A man who died with the tight hug and warmth of the girl he loves.'

Daar kan ik nu echt niets tegen inbrengen.
'You must be very lucky the car is an automatic one, you only have an accelerator and breaks.'
'I am so so happy with that.'

Voorzichtig pakt hij mijn hand en ik ga schrijlings op zijn schoot zitten terwijl hij zijn ogen op de weg hield en zijn handen aan het stuur. Zijn hoofd lag in mijn nek en ik drukte me nog wat steviger tegen hem aan. Eigenlijk zit dit toch wel heel lekker. 'Hmm... this actually sits perfect.' mompel ik tegen zijn schouder aan en terwijl ik voor heel even mijn ogen sluit, leek het alsof ik eeuwen had geslapen toen Harry me wakker maakte. 'Wake up honey, we're home.' Slaperig open ik mijn ogen en kijk een beetje gedesoriënteerd om me heen, waarna Harry me helpt de auto uit te stappen. 'Let's go sleep.'
'I don't want to sleep.' Helaas hielp de grote geeuw er niet bepaald bij om dat te versterken.
'Yes you are and my bed lies perfect remember?'
Dromerig terugdenkend aan het bed houdt ik Harry's hand vast terwijl we naar binnen lopen.
'I don't want to sleep. It means I see less of you.'
'Maybe, but sleeping next to you is great as well.'
'Kissing me is even a better idea.'
Ik spring tegen hem aan en sla mijn benen stevig om hem heen terwijl ik hem blijf kussen. 'This must be the best way to avoid the stairs.' bracht ik er tussen de kussen uit. Ik voelde Harry's glimlach tegen mijn lippen aan. 'Way, way the best. For you at least my lazy sexy.'