O14.
Alice point of view
Maandag~
De dagen verstreken zonder dat ik het door had, binnen een week zouden mijn ouders al weer terug keren. De afgelopen dagen heb ik ook veel contact gehad met Ryan, alleen Bill doet altijd zo vervelend en bijna toch wel stalkerig. Hij vertrouwd hem totaal niet, waarom weet ik ook niet. Het liefste zou hij mijn telefoon nog op de grond smijten.
Daar stond hij voor mijn deur. 'Ryan.' Hij kwam naar binnen, de rest van de groep was verdwenen, geen idee waarheen. Ik had andere afspraken. Ik drukte de deur dicht en hij kwam dicht tegen mij aan staan. Hij kwam dicht bij staan, mij iets te dichtbij. Ik staarde hem met grote ogen aan, hij grijnsde en ik wist hoe het zat. Dit was Frank de stalker, geen Ryan. Ik maakte mijzelf los en duwde hem naar achteren. Ik kende hem van vroeger, ik zei hem dat hij mijn type niet was en hij bleef stalken. Ik had het laten rusten tot hij zou stoppen, wat ik ook dacht wat er gebeurd was. 'Stop er gewoon mee, wat wil je van mij?' Met een dodelijke blik staarde hij mij aan.
'Zeg het nu! Je stalkt nog steeds dus.' Hij sloeg zich los en sloeg mij in het gezicht.
Frank point of view
Ze is er achter, na al die tijd. Ik was er bijna, ik had haar bijna weg en vervreemd van de anderen. 'Verdomme!' Ik sloeg haar in het gezicht, ze moest gewoon stil zijn, ik ben hier de baas. Ze sloeg mij terug na een aantal seconden, ik greep haar vast en smeet haar op de grond. Wat wilde ze proberen tegen mij, het ging haar nooit lukken. Ze gaf mij een stomp op mijn neus, ik sloeg haar terug. Ik kwam wel terug, het is maar een kwestie van tijd, dat ze alles zou vergeten en er weer ik zou trappen. Het zou mij lukken.
Alice point of view
Hij verliet het huis en ik kon niet meer opstaan, hij sloeg echt hard. Na enkele minuten kreeg ik de kracht bij elkaar om op te staan en bij de keuken mijn telefoon te pakken. De eerste die in mijn lijst stond na de naam 'Ryan' was Bill. 'Ik kom zo snel mogelijk naar huis.' Alsof het zijn huis was klonk hij erg in paniek, erger dan mij. Ik probeerde op te staan en niet veel later hoorde ik de deur openen, daar zat ik dan in de hoek van de keuken. Met een doekje en medicatie kwam hij aanzetten. 'Alice, wat is dit?' Een glimlach kon er duidelijk niet vanaf. 'Dan probeer ik je te beschermen en gebeurt dit, een uurtje ben ik er niet.' Ik draaide mij naar hem toe en schudde mijn hoofd. 'Kaulitz, dit is een uitzondering ik red mij wel.' Zuchtend kwam hij naast mij zitten. 'Ja, en als we op tour zijn, wat dan? Ik wil je gewoon beschermen.' Lachend keek ik hem aan. 'Fijn, twee stalkers dus.'
Er zijn nog geen reacties.