Chapter 62

Meteen als ik buitenkom staat er een hoop paparazzi te wachten op mij. Blijkbaar op mij. “Zeg ’s iets over Niall en jou!’ “Wat is je naam?” “Is het dan gedaan tussen Niall en Lien?” “Hoelang ken je Niall al?” “Sinds wanneer hebben jullie een relatie?” “Hoe oud ben je?” “Vanwaar kom je?” “Ben je speciaal voor hem naar London gekomen?” “Met wie ben je in dit hotel, of logeer je bij Niall? Nee wacht! Ik weet het! Niall betaalt dit hotel voor jou om het niet te laten opvallen! Juist of niet?!”

Alle vragen overvallen mij. Ik trek mijn kap over mijn hoofd en loop stevig door. Naar waar ging ik eigenlijk? Oh ja, naar het huis van de jongens. Dat is nu geen optie meer. Die gasten blijven maar achter me aan lopen! Man, hebben die dan echt niets beters te doen? Ik dus wel. Ik moet Robin vinden! En daarvoor heb ik de hulp van iemand nodig, want alleen door het bijna donkere London lopen, is nu niet bepaald leuk. Ik zucht en kijk of ik nog “gevolgd” word. Hmmm, nog 3 mensen zonder leven. Snel sla ik random straatjes in, tot ik niet meer wordt gevolgd. Fjoew, daar ben ik dan ook al weer vanaf.

Ik neem mijn gsm en begin een bericht te typen naar Niall. Ik ben zo gefocust op het typen, dat ik niet doorheb dat net mijn naam gezegd is. Ik schrik op van de hand op mijn schouder. “Anna?”