10. Lonely

De tijd verloopt traag zonder Bill. Hij is nu twee weken weg. Twee lange weken. Ik snap er niks van. Hij was net nieuw op school en hij vertrekt al. Zijn hele familie is weg. Zelfs het hele groepje waarbij ze vertoefden tijdens de pauzes. Hij zou me schrijven. Via post. Hij zou daar in IJsland geen bereik hebben. Ik teken wat op mijn papier. Bill, Bill, Bill… Het is het enige waar ik nog kan aan denken. Uiteindelijk besef ik dat ik Bill tekende. Zou hij daar naar school gaan? Kan hij überhaupt Ijslands of Noors of… Vikings? Misschien moet ik maar niet zoveel treuren. Hij komt terug vroeg of laat. Het schooljaar zal bijna over zijn. Dan ben ik eindelijk van school af… Voor zolang ik niet van plan ben naar de universiteit te gaan. Een zucht verlaat mijn mond. Ook dat nog… Studies…

Ik kom laat thuis. Iedereen was van plan uit te gaan. Ik wou thuis komen en rust hebben. Geen schreeuwende meisjes in de badkamer. Het is hier echt stil. De deur naar de living staat op een kier open. Het vlammende licht van de open haard lacht me toe. Ik geloof dat enkel mama nog thuis is. Ik ga onder een dekentje op de zetel liggen. Hoe laat zou het daar zijn? Hoe koud? Zeker in deze maand… Ik zap door alle zenders heen. Niks interesseert me. Ik hoor een paar hakken van de trap komen. “Hey Tomi” zegt mijn moeder zacht. Ik kijk op. Mijn gezicht is half bedekt onder het dekentje. “Alles goed?” Ik knik. Ze heeft een lang rood glitterend kleed aan. “Waar ga je naar toe?” vraag ik. Ik weet dat ze een date heeft. Met een een of andere Rus. Ze vind die mannen er goed uitzien. “Er is vanaf een Russisch ballet te zien in de stad. Nikolaj neemt me mee” Ze heft mijn benen op en gaat op de zetel zitten. Ze legt mijn benen terug op haar schoot, wrijft ze. Ik heb dit altijd gemist. “Het was zo gezellig toen de anderen nog niet geboren waren” glimlach ik. Ze knikt en moet lachen. “Ja… Dat is waar.” Ze blijft naar me glimlachen. “Oh, dat is waar. Er ligt een brief voor je op het aanrecht.”

Wanneer mijn moeder vertrok ben ik naar boven gegaan met de brief. Op de voorkant staat mijn naam, adres,… Op de achterkant niks. Enkel een traditionele stempel in kaarsvet. Hoe is dat hier gekomen? Via een postduif? Een uil misschien? Geen tijd te verliezen. Ik weet dat het van Bill is. Ik herken zijn handschrift.