Let the walls break down (atl) 40

"Vanwaar kwamen jullie ineens?" vraagt Jack verrast wanneer we allemaal in de auto stappen. "We wisten dat jullie vandaag naar hier zouden komen en jullie kennende, en dan bedoel ik dus niet Ash, zouden jullie je verlagen tot het niveau van die kinderen. Daarom besloot Rian dat we maar beter naar de directeur konden gaan, hij heeft alles met eigen oren en ogen gehoord en gezien. Hij was best wel geschrokken dat er zo wordt omgegaan met Ivy." antwoordt Zack. "Ik sta voor eeuwig bij jullie in het krijt." antwoord ik nog voor iemand anders iets kan zeggen. "Hé, wij waren dus wel goed bezig hè. Die kinderen gingen zich bijna verontschuldigen." reageert Jack meteen en kijkt achterom. "Hou je ogen op de baan, Jack!" roept Zack meteen. Jack draait zich snel weer naar de baan.

"Je was heel erg lief voor Ivy." zeg ik wanneer we thuis aankomen. De jongens hebben we elk bij hun thuis afgezet en mijn ouders zijn het huis uit. "Het is gewoon niet eerlijk dat ze haar daarom pesten. Ze vinden haar zielig maar ze zijn gewoon zelf zielig. En misschien hebben die mensen nu wel ongelofelijk veel spijt dat ze hun dochtertje hebben moeten afstaan maar als ze geen andere keuze hadden dan vind ik dat heel moedig van hen. Ze weten het niet eens maar ook voor hen vind ik het erg dat Ivy gepest wordt. Ik weet zeker dat als ze het konden, dat ze haar zelf zouden opgevoed hebben. En ik zweer het, als ik nog één keer hoor dat Ivy gepest wordt dan ga ik terug naar die school en dan zoek ik één voor één die ettertjes, dan dwing ik hen me hun ouders te tonen en dan zal ik eens beginnen met hen uit te leggen wat voor een ettertje hun zoon of dochter is." Jack begint echt te koken binnenin, zo heb ik hem nog nooit gezien. "Rustig, Jack, het komt allemaal wel goed. Je hebt de directeur toch gehoord." Hij kijkt me verontschuldigend aan. "Je bent een geweldige papa voor Ivy. Ze houdt van je, ze zou je voor geen geld in de wereld willen omruilen, zelfs niet met Alex, Rian of Zack. Ze weet dat ze geadopteerd is maar ze wil geen andere papa dan jou." ga ik verder. Hij komt naar me toe en knuffelt me. "Ik vind het gewoon niet leuk dat ze gepest wordt" mompelt hij. "en je haar ruikt lekker maar het smaakt niet" Hij trekt zich weg en haalt haar uit zijn mond. "Je moet mijn haar niet eten" lach ik. "Dat deed ik ook niet, je haar vond me er gewoon zo sexy uitzien dat het gewoon in mijn sexy mond wou." antwoordt hij half-lachend. "Hé, waar is die hele lach? Ik zie je liever als je helemaal lacht, niet zo'n halve." Het zit hem erger dwars dan dat ik ooit gedacht had. "Ik vind het echt niet leuk, Ash, ik zou zoveel doen zodat ze niet meer gepest wordt." Ik knuffel hem nog maar eens. "Alles komt wel goed, Jack. Ik beloof het je." Met mijn ene hand wrijf ik over zijn rug en met het andere zit ik wat in zijn haar. "Wat als het niet goedkomt?" vraagt hij bang. "Dat zien we dan wel. Het moet gewoon goed komen en dat zal het ook doen. Het zal waarschijnlijk wat tijd vragen maar het komt goed, Jack. Echt waar." Ik heb zo het gevoel dat het maar goed is dat we alleen thuis zijn. Mijn moeder zou zich zorgen beginnen maken om Jack, heel erg veel zorgen. Normaal is hij totaal het tegenovergestelde van wat hij nu is. Altijd happy en gek, nu is hij droevig en totaal niet in de stemming om een grap uit te halen. Na een tijdje in het midden van de woonkamer te staan knuffelen, gaan we in de zetel zitten. Jack zijn gedachten gaan nog steeds naar Ivy, zijn blik op oneindig zegt genoeg voor mij. "Jack, net als jij ben ik er ook mee bezig in mijn gedachten, maar het komt goed. De directeur zal stappen ondernemen als het niet betert. Je hebt hem gehoord, probeer er nu even niet aan te denken." Hij knikt zachtjes. Ik geef hem een kus en neem hem nog maar eens goed vast terwijl ik op zijn schoot ga zitten.