9. Iceland

Ik werd wakker door een ijzige koude. Mijn lichaam rilt volledig. Ik knipper een paar keer met mijn ogen. Bill zit, enkel gehuld in een boxershort, op mijn vensterbank. Het raam volledig open. Een kleine rookpluim verlaat zijn sigaret. “Bill!?” Zeg ik schor. “Ben je niet goed wijs!?” Hij draait zich om. Kijkt me met een eerder verdrietige blik aan. “Ik… Sorry”. Hij rookt het kleine stukje van zijn sigaret op en sluit het raam. Ik glimlach naar hem. Hij negeert mijn wanneer hij naar het bed stapt. Mijn ogen volgen hem. “Alles goed?” vraag ik. Hij knikt en komt bij me in bed liggen. Hij vertelt me verder niks. Zijn ogen zijn weer zwart, donkerbruin. Droomde ik dat zijn ogen verkleurde? Had ik te veel gedronken? Ik kom dichter en kus hem zacht maar hij kust me niet terug. Hij voelt koud. Alsof hij de hele nacht buiten sliep.

Ik kom beneden. Bill wou eerst nog douchen. Zoals gewoonlijk zit de hele familie op tijd aan de ontbijttafel. Mijn moeder vindt tradities belangrijk. “Hey” zeg ik wanneer ik veel te laat de keuken binnen kom. Mijn broer begint Bills kreunen na te bootsen. “Oh Tom… Tomi!” Ik sla hem. Zoals gewoonlijk. Mijn zussen giechelen enkel. Je kan merken dat ze het wel leuk vinden. “Jongens stop. Maar je kunt in het vervolg wel wat stiller zijn Tom.” glimlacht mijn moeder. Ze heeft er alle begrip voor. “Komt ze niet naar beneden Tom? Dan kunnen we haar eens zien.” Grapt Matthias. Ik rol mijn ogen en ga richting koffie. Achter mij wordt het stil. Ik draai me om met een grote tas koffie. Bill staat in de deur. Zonder make up. Ik glimlach achter mijn koffie. Hij kijkt me vragend aan. Ik kan zijn vraag in zijn ogen lezen. “Waarom stopt iedereen met lachen?” Hij komt gegeneerd naar me toe. Poor little thing. Ik wrijf over zijn rug terwijl ik mijn moeder aankijk. Ze knipoogt. Ze wist het al al die tijd. Ik had haar al te veel verteld over Bill. Ze zag hoe gelukkig ik was wanneer ik elke dag thuis kwam, pratend over hoe mijn dag was gegaan.

Ik zit met Bill in de tuin. Mijn arm om zijn schouders heen. Het lijkt alsof hij echt geniet van de kou. Hij kruipt dicht tegen me aan. Rust zijn hoofd tegen mijn nek aan. Ik weet eigenlijk niet goed waar we staan. Zijn we nu een koppel of…? Raar om dat direct te vragen de volgende ochtend na spontane seks. Hij doet wel lief tegen me. Ik kus zijn voorhoofd. Bill trekt zijn hoofd weg. “Ik moet gaan. Nu.” Zegt hij terwijl hij opstaat. “Ik zal je brengen.” Bill zucht. Het lijkt alsof hij van me af wou. Ik zie hem uiteindelijk knikken. Er heerst een vervelende stilte terwijl we naar mijn auto wandelen.

Ik bijt op mijn lip terwijl ik nadenk. “Ben je niet… Ik bedoel… Vond je het niet goed vannacht?” Hij knikt, streelt zijn haar naar achter. “Toch wel.” Ik zucht. Ik zal vandaag niet veel woorden uit je krijgen geloof ik. “Ik vertrek morgenvroeg voor een maand. Ik kom pas terug de laatste dagen van de paasvakantie.” Ik schrik. Kijk hem even aan voor zolang ik kan. Vandaar die stilte… Ik neem zijn hand vast. “Waar ga je heen?”

“Ijsland”