026

Lauren Brown

We hebben het leuk samen. We hebben de grootste lol. Er zit dan ook wel alcohol in het "spel". We hebben nog niet onze problemen besproken. Justin haalt uit de mand nog een biertje en schenkt voor mij nog een glas wijn in. 'Proost, op een nieuwe start'. Ik hef mijn plastic bekertje en druk hem tegen het blikje bier van Justin aan. Ik glimlach naar hem. 'Jus, die jongen van gister he.. Dat was gewoon een jongen uit me klas. We zijn gewoon vrienden'. Ik zie Justin twijfelen. 'Ik had ook niet zo moeten reageren, maar ik ben gewoon jaloers. Het spijt me'. Hier kan ik mee leven. Hij heeft tenminste zijn excuses aangeboden. 'Het is al oké'. Ik neem een slok van m'n wijntje. Ik voel zijn ogen op m'n huid branden. Ik word er verlegen van. Justin is nu zo lief en zichzelf. 'Jus?' Oké, misschien ga ik nu zijn humeur verpesten. 'Ja?' 'Ryan vertelde me dat je een vriendin hebt. Is dat waar?' Het is voor een tijdje stil. Duidelijk zit hij te piekeren of hij het me moet vertellen of niet. 'Wees gewoon eerlijk!' Ik probeer nog zo normaal over te komen, maar ergens weet ik het antwoord al. 'Ja, die heb ik. Maar ik kan het je allemaal uitleggen en word alsjeblieft niet boos'. Ik knik. M'n maag draait rondjes. Ik voel me misselijk. Alsof ik iedereen moment over m'n nek kan gaan. 'Vertel'. 'Oké, waar moet ik beginnen...' Bij het begin misschien? 'Ik ben nu al twee-en-een-half jaar samen met een meisje, Hope. We leerden elkaar kennen toen ze auditie kwam doen om in een videoclip van mij te komen. We begonnen te praten, leerden elkaar beter kennen en toen werd ik verliefd op haar'. Hij stopt even, neemt weer een hap adem en gaat weer verder. Ik luister aandachtig naar zijn verhaal. 'We kregen wat. Ik woonde nog bij m'n moeder, maar we besloten samen om een huisje te kopen. Dat hebben we toen gedaan. Maar na anderhalf jaar kreeg ik steeds minder gevoelens voor haar. Ze deed alsof zij de broek aanhad. Alsof alles van haar was. En alsof zij alles beter wist en kon dan ik. Ik ben ondertussen ook al een paar keer vreemdgegaan'. 'Hoezo maak je het dan niet uit?' Justin zucht. 'Ik was nog niet klaar met mijn verhaal'. Ik knik en luister weer verder naar zijn verhaal. 'Maar aangezien ik bekend ben. Veel tienermeiden achter me aan heb. Is het beter om deze relatie te "houden". Dit heb ik nooit zelf gezegd of gewild. Het werd me aan- en ingepraat. Ik zou er veel problemen mee krijgen als ik de relatie met Hope zou beëindigen'. 'Dus als ik het goed begrijp? Word je gedwongen om het niet uit te maken, omdat je anders veel problemen gaat krijgen?' Justin knikt alleen maar. 'Heftig'. Is mijn reactie daarop. 'Mee eens. Maar ik vind nu dus een meisje heel erg leuk. En ik kan gewoon niks met haar beginnen, omdat dat niet kan en mag'. Ik vind een meisje heel erg leuk. Wie dan? Heeft ie het over mij? Zeg dan gewoon meteen dat je het over mij hebt Justin. 'Dat meisje ben jij ja'. Kan je me gedachtes soms lezen? Dit word eng. Ik krijg een rode kleur op m'n gezicht. Gelukkig is het donker en valt het niet op. 'Dankjewel dat je me alles hebt uit gegelegd. Nu begrijp ik je veel beter en begrijp ik hoe je ervoor staat'. Justin glimlacht en houdt zijn armen wijd opengesperd. Ik begrijp de hint en sla mijn armen om hem een. Het voelt goed.