H 14

Langzaam kwam de zon op, als we besloten om verder te lopen. Mijn maag was totaal over de kop door het gifzuigen. Ik had er niet bij nagedacht toen ik dat deed, maar voor Hyperion deed ik het uit vriendschap.
Ik dacht na over wat ze zeiden, dat ik paarse ogen had toen ik het gif zoog. Ik stopte even toen er een vlaag van misselijkheid naar boven kwam en ik naast me overgaf.
'Misschien was die actie van je geen goed idee,' zei Luke die vol walging naast me kwam staan. Ik keek hem met bleke ogen aan en hield het bij knikken. 'Msschien heb je gelijk, maar wat kon ik anders doen, 'zei ik, waarbij hij zijn schouders ophaalde. Ik liep wat vooruit en kwam naast Hyperion te lopen.
'Hoe voel je je?' Vroeg ik, waarbij hij me zuchttend aankeek. 'Beter, bedankt dat je...Zeg maar het gif eruit hebt gezogen, maar was het echt nodig?' vroeg hij me, waarbij ik hem aandachtig aankeek. 'Daar zijn vrienden toch voor, die helpen elkaar,' zei ik. 'Maar je had dood kunnen zijn,' rattelde hij door. Ik keek van hem weg, waarbij hij eens gelijk kon krijgen.
De uren die we vorderde was lang en als snel kwamen we dichter bij de grote stad. Huizen die vroeger levendig moesten zijn, waren nu totaal verwoest. Ik liep door
een verlaten straat en trapte op iets zachts. Ik keek geschrokken naar beneden en pakte het ding met een hand op.
Het was een popje, de ogen waren eruit gescheurd, en had nog maar een halve mond. Ik stak voorzichtig het voorwerp in mijn zak en liep van de groep vandaan en zocht naar een teken van leven.
Een opgekropte verdriet liet een stekende pijn in mijn maag achter en even begon mijn lichaam steeds meer zeer te doen. Ik voelde hoe mijn ademhaling onregelmatig werd, en mijn pas werd steeds langzamer.
Ik moest stoppen om op adem te komen. Caine die me gezien had, kwam op me afgelopen en legde een vertrouwde hand op mijn rug. 'Gaat het wel, je ziet er niet alt te best uit,' vroeg hij, waarbij ik knikte. 'Ja, het gaat, alleen wat vermoeidheid,' zei ik.
Ik spitste mijn oren toen ik een zoemend geluid hoorde, het was eerst verweg, maar later hoorde ik het steeds dichterbij komen. 'Horen jullie dat ook,' vroeg ik de andere.
'Ik hoor een soort...Kijk uit!' riep Luke, waarbij we snel voorover vielen doordat er een harde knal te horen was. Caine pakte zijn geweer en richte op het geluid. 'Kom te voorschijn we zijn gewapend,' riep hij. Nog een schot, maar ik zag hoe hij wankelend achteruit liep en zijn geweer liet vallen. Brabbelend zakte hij als een aardappel neer en ik zag het metalen pijltje uit zijn borst steken.
Ik hoorde naast me nog een harde plof en zag Luke languit op de grond liggen. 'Sam, maak dat je wegkomt,' riep Hyperion naar me toen er een zwarte pijl zijn borst
raakte en op de grond bewusteloos viel.
Ik keek geschokken om me heen en zocht naar de dader. 'Kom te voorschijn,' riep ik kwaad. Mijn ogen schoten open door een naald die door mijn rug ging en een soort koele vloeistof door mijn lichaam drong en al mijn spieren uitschakelde. Met een ernorme vaart viel ik op de grond en kwam in een duistere leegte terecht.