O10.
Alice point of view
Hij stopte er niet mee, ik was er nu wel klaar mee. Hij legde zijn hand op mijn knie 'dus nooit?'. Vragend werd ik aangekeken. Hier had ik nog steeds geen behoefte aan. Ik nam de laatste hijs van mijn sigaret en al snel lag deze op de grond. Daar lag ik dan op de bank, even voor een tijdje had ik geen zin in alle drukte om mij heen.
Bill point of view
Het duurde niet lang voor ze weg stapte. Het beeld blijft door mijn hoofd razen, ik wilde het weten. Ik liep rustig naar boven en Alice bleef beneden, hopelijk wilde ze morgen wel praten.
De volgende morgen..
'Goedemorgen.' Ik begroette haar, de rest sliep nog. 'Ook goedemorgen,' Het kwam nors uit haar mond zetten, het leek wel alsof ze mij wilde vermijden. 'heb je nog lekker geslapen?' Ze knikte van wel, maar ze is was slaap gevallen op de bank. 'Nu wil ik toch wel het verhaal horen, als de andere komen is mijn kans verdwenen. Vanaf het begin graag.' Ik wist niet van mij zelf dat ik zo veel moed had om dit er zomaar uit te gooien, bij anderen kon ik dit maar bij haar normaal niet.
Alice point of view
‘Wij kende elkaar al vanaf onze jongste jaren, het duurde niet lang voor dat wij bevriend raakte en uiteindelijk werd jij mijn beste vriend. Iedere keer dat ik je zag werd het duidelijker voor mij, de jaren vlogen voorbij en ik ging verder met leven samen met jou. Nooit had ik kunnen bedenken dat jij plotseling verdwenen zal, je had een plekje in mijn hart die ik niet wilde uitwissen. De dag voor dat je op tour ging vertelde ik dat ik van je hield, maar je verdween.
Ik wist niet waar je heen ging, niemand liet iets weten. 6 Pijnlijke en lange maanden gingen voorbij, zonder enige connectie via telefoon, internet of post. Na veel verdriet om mijn beste vrienden die mijn lieten stikken kwam ik hem tegen. Hij liet mij alles vergeten en ik dacht dat ik opnieuw kon beginnen, alles vergeten. Toen jullie daar plotseling stonden was ik blij, maar ook woedend.
Er zijn nog geen reacties.