OO9.
Alice point of view
Nog altijd starend naar het plafond zonder slaap stapte ik op richting de piano, het duurde niet lang voor dat ik gevolgd werd door Bill. Er zouden vragen komen, ik zag het aan zijn ogen. Zwijgend ging ik op de stoel zitten en hij kwam er naast. 'Alice, ik wilde je nog bedanken voor vanmiddag, de pianoles.' Een glimlach kon er dit keer vanaf. 'Geen probleem.' Ik speelde rustig tot er iets in mij op kwam. 'Ging je nog een eigen kledinglijn maken? Ik heb misschien nog wel een paar ideeën liggen.' Weer was het stil.
Bill point of view
Ik wilde maar één ding weten, hield Alice echt van Jesse? Het was geen lelijke jongen om te zien, ik hoorde dat ze 6 maanden samen zijn geweest. Ik kom plotseling binnen lopen en hij maakt het zomaar uit. 'Hield je van Jesse?' Het lijk mij het beste om het maar te vragen. 'Bill, ik vroeg hoe het met je kledinglijn was?' Hoorde ze mijn vraag evenmin niet als dat ik niet naar haar vraag had geluisterd? 'De kledinglijn duurt nog wel een tijd, we zijn eerst bezig met merchandise en daarna komt er pas plek vrij voor een eigen kleding lijn. Daar moet natuurlijk ook tijd voor zijn en de juiste mensen kunnen vinden.' Ze keek mij geboeid aan. 'Weet je al welke stoffen je wilt gaan gebruiken en welke prints? Gaat het op een lijn lijken of een eigen creatie?'
Ze bleef maar door rafelen. Wilde ze nou opzettelijk geen antwoord geven? 'Alice.' Het was stil en ze wendde haar blik af. 'Alice.'
Alice point of view
Hij bleef maar zeuren over Jesse. Na twee keer mijn naam genoemd te hebben liep ik maar weg naar buiten, hier had ik even geen zin in. Ik legde mijn hand op de deurklink en al snel voelde ik zijn hand bovenop die van mij. 'Waarom geef je geen antwoord?' Dit was altijd zo vervelend van hem, hij dramde door tot hij kreeg wat hij wilde.
Er zijn nog geen reacties.