OO5.
Alice point of view
Andréas keek mij verbaasd aan, wat de rest ook deed. ‘Wat hebben jullie net gedaan? Zeker over mij gepraat..’ zei ik nieuwsgierig. Niemand reageerde op mijn vraag. Ik ben toch maar naast hem gaan zitten, beter er naast dan er tegenover. ‘Waarom zit je hier.’ Bill keek mij serieus aan, het duurde niet veel langer en ik stond al weer op, ik had het tenminste geprobeerd. Hij pakte mijn arm vast en ik trok mijn arm zo snel mogelijk weer terug. ‘Blijf zitten, alsjeblieft.’ Ik knikte even en dacht aan vanavond, de rust zonder deze jongens, drama loos. ‘Wat hebben jullie in de tussentijd gedaan toen ik weg was?’ Ik vroeg maar iets, aangezien iedereen nog verbaasd was wat er net was gebeurd, was het dan zo bijzonder als ik aardig deed?
Christina point of view
Alice is de laatste tijd nogal gevoelig, het is ook niet niets dat je beste vriend opeens na 6 maanden verschijnt en je probeert te zoenen. En dat terwijl je vriend recht voor je neus staat. Ik heb met de jongens afgesproken dat ze gewoon normaal doen, alleen ze weet niet dat ik haar ouders heb gebeld om te vragen wanneer ze terug komen. ‘We hebben je chips opgegeten.’ Dat kwam uit Bill zijn mond. Toen was hij even stil, Bill en Alice hadden zojuist een zin uitgewisseld, dat was het meeste in de afgelopen 6 maanden.. ‘Oh, ja. We hebben je ouders gebeld toen je buiten was. We blijven met zijn allen bij jou thuis, hier, logeren aangezien ze het goedkeurde.’ Ik keek haar verbaasd aan. ‘Mooi.’ Wat? Zei ze nu mooi.
Alice point of view
‘Nee, niet mooi.’ Kwam er even later uit. Iedereen kreeg een glimlach op zijn gezicht. ‘Waar gaan jullie slapen?’ Laat het niet.. Nee, dat kunnen ze niet gezegd hebben.. ‘Bij jou op de kamer, de matrassen liggen op zolder. Er was plek voor 6 mensen.’ Kunnen ze dat niet tellen? We zijn met 7. Dit kan nog wel eens heel erg verkeerd af gaan lopen. Mijn vrijheid was in ieder geval totaal verdwenen.
‘Er moet een persoon op de bank slapen aangezien we mijn 7 zijn en er zijn 6 plaatsen.’ Een paar waren aan het nadenken maar Tom kwam al snel met een antwoord. ‘Of.. Ik slaap bij jou in bed.. Of jij slaapt op de bank.’ Ik keek hem met een opgetrokken wenkbrauw en een tikkeltje arrogantie aan. ‘Dat dacht je. Jongens, Tom slaapt dus gewoon buiten.’ Hij keek mij boos aan. ‘Oh, Christina wanneer zijn mijn ouders terug? Hebben ze dat toevallig vermeld..’ Ik wist het nooit, ze waren zo verdwenen en zag ze weken niet. Ik was een soort wees, alleen dan met ouders die amper om je geven, dat is het idee. Ik keek Christina twijfelend aan. Wilde ik het wel weten? ‘Volgende week maandag.’ Ik liep naar boven en de rest liep achter mij aan. ‘Boven op zolder liggen de matrassen, haal ze maar. De slaapspullen liggen daar ook.’ Ik ging op mijn bed liggen. Als snel was ik in slaap gevallen.
Later die avond..
‘Doornroosje, word wakker!’ Christina zat naast mij. ‘Christina, ik had een nachtmerrie dat.. oh’ Toen ik het wilde zeggen zag ik allemaal matrassen om mij heen, compleet opgemaakt en klaar om te gaan slapen. Ik zag daar Bill staan bij de deurpost. ‘Het was geen nachtmerrie?’ Christina knikte en liep weg. Meende ze dit nu serieus? Ze liet mij gewoon samen met hem. Ik ging weer liggen en deed mijn ogen dicht. Ik voelde dat mijn bed inzakte. ‘Kunnen we praten Alice?’ Ik hoorde de warme stem van hem. Ik kon het niet laten om even te ruiken, de geur die ik altijd dichtbij mij had. Stop Alice, dit mag niet, je haat hem, onthoud dat. Een gevecht tussen mijn hart en mijn hersenen.
Er zijn nog geen reacties.