Geek 001

Een knal was te horen en met een kreun opende ik mijn ogen. Verbaasd keek ik onder me waar ik de vloer van mijn kamer zag.
Ik keek omhoog en zag mijn bed zonder lakens. De lakens waren al gewikkeld om mijn lichaam en verbaasd keek ik ernaar. Hoe heb ik dat gedaan?
Zuchtend krabbelde ik overeind waarna ik struikelde over de lakens en weer met mijn gezicht tegen de vloer viel.
Kreunend hees ik mijn hoofd op terwijl ik opnieuw overeind probeerde te krabbelen, dit keer met succes. Het eerste wat ik deed was de lakens op het bed gooien waarna ik sloffend richting de badkamer liep. Beneden was allemaal geluid te horen, vast mijn moeder in de keuken.
Als het een inbreker is, hoop ik dat hij hier nog lang blijft. Ik heb nu geen zin om de trap af te lopen.
In de badkamer zette ik de douche aan terwijl ik wachtte totdat de stralen warm werden. Ondertussen kleedde ik me uit en daarna stapte ik onder de douche.
Meteen ontspanden mijn spieren bij het gevoel van het warme water dat op mijn spieren spoot.
Na een tijdje zette ik de douche uit, sloeg ik mijn handdoek om me heen en stapte ik de douche uit. Meteen gleed ik bijna uit en ik wist mezelf net staande te houden. Een opgeluchte zucht verliet mijn lippen toen ik overeind bleef staan en snel liep ik over de gang richting mijn slaapkamer.
In mijn slaapkamer was het koud en zo snel als ik kon trok ik mijn kleren voor de dag uit. Het was niet echt iets speciaal.
Mijn kleren bestonden uit een baggy broek, een los T-shirt en een paar sneakers eronder. Je zou me een tom-boy kunnen noemen.
Er was toch niemand die me zag staan op school, ik was onzichtbaar en niemand kende me of gaf me aandacht. Net zoals ik geen vrienden heb.
Maar dat kan ik wel overleven, hoewel het fijn zou zijn als ik één vriend zou hebben om de schooltijd niet in mijn eentje te overleven.
Met veel moeite had ik dan toch mijn kleren aan. Ik pakte mijn tas op en met grote passen liep ik de trap af naar beneden waarna ik bijna van de trap viel.
Toen ik heelhuids op de grond was aangekomen liep ik de heerlijke geur achterna die uit de keuken kwam.
Mijn moeder was bezig met het ontbijt koken en verrukt keek ik naar het eten wat al klaar was. Mijn maag knorde en als een gek liep ik naar het eten.
Net toen ik een stukje bacon wou pakken voelde ik een harde tik op mijn hand. Verschrikt staarde ik in de ogen van mijn moeder.
'Eh, hoi mam.' Zachtjes grinnikte ze terwijl ze me streng probeerde aan te kijken. Iets wat niet erg goed lukte gezien mijn moeder absoluut niet streng is.
'Wat denk je dat je aan het doen bent?' Vroeg ze op een plagende toon. Meteen vormde een glimlach zich op mijn gezicht.
Al een lange tijd was mijn moeder niet heel vrolijk geweest, vooral niet na de dood van mijn vader. Maar langzamerhand ging het beter.
Ik weet nog de dagen waar ze op haar kamer lag te huilen en ik al het huishouden moest doen. Het waren geen fijne tijden.
Ik als veertien-jarige die moest koken, afwassen de was doen. Het was zeker niet gemakkelijk, maar ik heb het gehaald net zoals mijn moeder.
'Mag ik een stukje bacon?' Met mijn puppy-ogen keek ik mijn moeder aan en ik zag dat ze bezweek onder mijn blik.
Met een brede grijns pakte ik het stukje bacon aan dat ze me voorhield met een smalle glimlach.
'Dankje mam!' Riep ik opgewekt. 'Alleen omdat vandaag de eerste schooldag is na de vakantie. Zachtjes grinnikte ik om haar slappe excuus.
Ik ben gewoon veel te leuk om te weerstaan en dat kan ze best toegeven. Maar dat deed ze niet gezien ik mijn koppigheid van haar heb gekregen.
Ik keek op de klok en meteen werden mijn ogen wijd. Oh shit, oh shit, oh shit. Ik ben veel te laat. Ik moest nu al vertrokken zijn.
'Mam!' Riep ik met een hoge stem. Een vage ja was te horen en snel praatte ik verder. 'Ik moet gaan, doei! Zie je straks!'
Zonder te wachten op een antwoord trok ik in de gang mijn schoenen aan en racete ik als het ware het huis uit. Als ik nou maar de bus haal.
Zo hard als ik kon rende ik verder naar de bushalte en in de verte zag ik de bus al staan. Fanatiek zwaaide ik mijn armen en gelukkig stopte de bus weer.
Hijgend kwam ik aan bij de deuren van de bus en zonder dat ik het doorhad liep ik tegen de deuren aan.
Met rode wangen wreef ik over mijn voorhoofd. Ik had niet verwacht dat hij nog dicht zat. Dit keer gingen de deuren wel open en snel stapte ik in.
'Hallo meneer.' Zei ik zachtjes tegen de lachende buschauffeur. Zo snel als ik kon liep ik verder tot aan de achterste stoelen.
Toen ik eenmaal zat kon ik opgelucht adem halen. Ik zat in de bus en ik was niet te laat. Dat is een goed iets.
Eindelijk was ik dan bij school aangekomen en snel stapte ik uit de bus. De stralen van de zon schenen in mijn gezicht en snel kneep ik mijn ogen dicht.
Langzaam opende ik ze weer en liet ik mijn ogen wennen aan het zonlicht. Ik hees mijn tas op mijn schouder en liep het schoolplein op.
De drukte was niet te beschrijven en het geluid was oorverdovend. Hoe kunnen tieners toch zoveel geluid maken?
Met mijn hoofd omlaag liep ik op een rustig tempo naar de ingang om de boeken die ik niet nodig had voor nu in mijn kluisje te leggen.
Bijna was ik tegen de deur aangelopen maar geluk herstelde ik mezelf snel genoeg. Dit keer duwde ik tegen de deur en toen ging hij wel open.
Binnen was het niet zo druk, dat had vast te maken met het feit dat het buiten best mooi weer is.
Voor mij is dat niet zo erg, zo kan ik in alle rust naar mijn kluisje toe gaan. Zonder dat ik omver gelopen word of dat iemand me raar aankijkt.
Niet dat, dat nu niet gebeurd. Ik zie de mensen wel kijken naar mijn uiterlijk. Ze denken gelijk dat ik een nerd ben omdat ik goede cijfers haal.
Maar ik leer gewoon goed. Ik wil later toch echt graag iets maken van mezelf. Maar buiten het feit dat niemand met me wou omgaan is het niet zo erg.
Het komt vooral door de populaire mensen dat de mensen hier me als een nerd zien en me ontwijken alsof ik een bijennest ben.
Ik haalde mijn kluisje van het slot af en opende hem. Erin lag niet veel, gewoon een extra broek en shirt voor als er iets gebeurd met mijn kleren.
Ik opende mijn tas en haalde de onnodige boeken eruit en gooide ze in mijn kluisje waarna ik het deurtje dichtgooide.
Mijn tas hees ik weer over mijn schouder en gauw keek ik even de gangen door. Er waren nog steeds niet veel mensen.
Sloffend liep ik richting de aula waar ook het roosterbord zat. Hopelijk heb ik uitval, daar heb ik wel zin in. Ook al heb ik me dan voor niets gehaast.
Meteen schoot een vrolijk gevoel door mijn lichaam bij het zien van de zin: Uitval. Ik had dus toch echt uitval. Dat is geweldig.
Met een blij gevoel liep ik richting de kantine om aan één van de tafels helemaal achterin te zitten. Tenminste een beetje onopvallend.
Toen ik eenmaal zat pakte ik uit mijn tas mijn Biologie boek en begon alvast het huiswerk voor morgen te maken. Als dit huiswerk wordt.
Ik was al bijna klaar toen het geluid van harde stemmen de stille kantine vulden. Ik hees mijn hoofd op en zag het groepje ''populaire'' mensen.
Meteen zakte ik wat omlaag in mijn stoel en zo goed mogelijk probeerde ik mezelf onzichtbaar te maken, hopend dat ze mij niet zouden zien.
Gelukkig gingen ze aan de andere kant van de kantine zitten en vielen ze mij niet lastig. Snel ruimde ik mijn spullen op en stopte ik ze in mijn tas.
Het geluid van het geschraap van stoelen was te horen en langzaam hees ik mijn hoofd op. Met grote ogen keek ik toe hoe Harry Styles ging zitten.
Waarom zat hij nou weer hier? Ik ben niet echt iemand die opgemerkt wordt door de populaire mensen.
Blozend keek ik naar de ongelofelijk knappe jongen die mij met zijn groene ogen intens aanstaarde. Een smalle grijns hing om zijn lippen.
'Eh, h-hoi.' Stotterde ik blozend. Hij grinnikte zachtjes en keek me aan. 'Hoi.' Zei hij op een zachte, zwoele toon. Meteen kreeg ik het warm en keek ik hem aan.
Mijn vingers waren automatisch met elkaar aan het spelen, iets wat ik deed als ik nerveus was. Een slechte eigenschap van mezelf.
'W-wat d-doe je h-hier?' Dat gestotter van mij irriteerde me maar Harry leek het niet veel uit te maken.
Zijn wenkbrauwen schoten omhoog en geamuseerd staarde hij me aan. 'Vind je mijn gezelschap erg dan? Ik moet toegeven, dat doet pijn.'
'Weet je wat, ik ga wel. Ik zie je later cupcake.' Een knipoog stuurde hij mijn kant op waarna hij opstond en terugliep naar zijn vrienden.
Opgelucht leunde ik naar achteren in mijn stoel. Nog steeds verdoofd staarde ik voor me uit. Harry Styles praatte tegen me. Harry Styles praatte tegen me.
Holy shit, Harry Styles praatte tegen me.

--

Wauw, ik kan niet geloven dat ik nu al meer dan 60 abonnees heb en dat ik nu al 10 kudo's heb. 0.o
Reacties maken mij blij dus laat een reactie achter? ;$

Xx