Het boek

Ik loop mijn kamer in waar het een hele puinhoop is. Al mijn kleren liggen op mijn bed en de rest van mijn spullen slingeren ergens rond. Deze vakantie is echt snel voor bij gegaan. Met mijn ouders ben ik naar Italie geweest en met Fien en Priscilla heb ik een week bij Fien in de achtertuin gekampeerd wat erg gezellig was. Volgende week begint school weer en word ik eerste jaars student. Altijd zei ik dat ik niet op kamers ging maar omdat deze opleiding alleen ver weg was moest ik wel. Dus woon ik vanaf vanavond in zo'n studentenhuis met drie anderen.2 daarvan heb ik al ontmoet toen we de kamers gingen bekijken en de andere zou net als mij dit jaar een student worden. Gisteren hebben pap en ik mijn kamer geverfd en mijn bed en kast erin gezet. Vanavond gaan we dan de kleinere spullen brengen waarna mijn studentenleven kan beginnen. Ik rits mijn koffer met kleding dicht en loop daarna na mijn boekenplank. Elk boek bekijk ik zorgvuldig en stop het in een doos de ene helft neem ik mee en de andere helft leg ik terug op mijn bureau zodat ik ze weer op mijn plank kan leggen. Plots kom ik bij het boek met een kaft die ik maar al te goed ken. Niet omdat ik hem zo vaak gelezen maar om de speciale betekenis die hij heeft. Dit is het boek dat Owen, Nils, Rein, Kate, Nikki en Mike mij en volgens hun Daan ook hadden gegeven omdat we (bijna) drie maand hadden . Ik pak het boek op en ga ermee op mijn bed zitten. Langzaam begin ik erdoor te bladeren. Ik durfde nooit eerder binnen in het boek te kijken, sinds ik de kaft gezien had met een foto van mij en Daan was ik al nieuwsgierig geweest alleen was ik op een of andere manier bang voor wat er in stond. Bang dat ik er achter kwam dat ik nog steeds van hem houd en de verkeerde beslissing heb gemaakt. Maar dit keer sla ik de kaft open en zie ik in mega letters staan Emma en Daan 26 augustus 2013. Deze datum komt me bekend voor en ik pak mijn mobiel uit mijn zak om te kijken welke datum het vandaag is. Ik ontgrendel mijn scherm en zie staan 26 august 2014. Precies een jaar geleden heeft Daan mij bij het riviertje gevraagd. Een traan rolt over mijn wang nog altijd mis ik hem, natuurlijk heb ik wel weer eens een jongen ontmoet die ik leuk vond alleen bij geen van hun had ik het zelfde gevoel als bij Daan. Ik sla de bladzijde om en zie een foto van mij in de auto die naar een auto naast onze zwaait. Dat was dus de eerste keer dat ik Daan zag. Weer sla ik de bladzijde om en dit keer een foto van mij en Daan bij het zwembad. Al snel kom ik erachter dat hun alle momenten van mij en Daan in dit boek hebben gezet. Aan alles is gedacht, foto's van de verrassing van Daan op het eiland, een krantenberichtje over mijn ontvoering en de keer dat ik Daan op het voetbalveld aanmoedigde. Dit is echt een heel mooi cadeau, alleen mis ik Daan nu alleen nog maar meer. Dit verklaart in ieder geval wel waarom er op de raarste momenten soms een foto gemaakt werd. Ik kan me nog goed herinneren. Dat ik en Daan tijdens mijn verrassing aan het strand zaten en Owen vanuit de bosjes een foto maakt. Ik grinnik bij de gedachte en denk gelijk erna aan Daan had ik hem misschien een tweede kans moeten geven. Ik weet het allemaal niet en het is gebeurd, nu valt er helemaal niets meer te veranderen. Daan is door gegaan met zijn leven, via twitter heb ik gemerkt dat het goed met hem gaat en met de rest van mainstreet en dat doet mij ook weer goed. Dus heb ik het laten rusten. Ik word wakker gemaakt uit mijn gedachten door mijn moeder 'Emma ben je al bijna klaar met inpakken dan kunnen we zo na het eten vertrekken'. Snel stop ik het boek in doos met boeken die ik meeneem en roep naar beneden dat ik bijna kaar ben.