Hoofdstuk. 60

Als Cindy en Daan de lift in zijn gaan wij nog even naar Anne "hoef ik nu niet meer geopereerd worden" vraagt ze "weet ik niet ik denk het niet" zegt Rein. Ik ga bij haar op bed zitten "marjon wil jij samen met Rein nog een liedje zingen" vraagt ze. Ik kijk Rein aan hij knikt. "Tuurlijk wil ik dat wel, welk liedje dan"? Vraag ik "maakt niet uit" zegt ze "zullen we be alright doen"? Vraagt Rein ik knil en we beginnen te zingen. Als het nummer is afgelopen komt er een traan over haar wang "meis wat is er"? "Niets het is zo mooi dank je wel" zegt ze er komt nog een traan. Ze sluit haar ogen. "Anne" zeg ik bang "ik denk dat ze moe is en wil slapen" zegt Rein 'hoop ik maar' denk ik. Ik knik "vast" zeg ik "ik ga toch even een zuster halen" zegt Nils en zie dat hij op de monitor kijkt waar alle slangetjes naar toe gaan. Ik zie dat haar hartslag al rustiger word. Nils is weg maar na 3 seconde er ook al weer met een zuster en de ouders van Anne. Ik begin langzaam te huilen en naar een minuut begin dat ding te piepen en houd niet op tot dat ze de steker er uit halen. Ik re de kamer uit en ga op de gang zitten. Rein komt naar me toe en legt een arm om me heen "is zzze nu" vraag ik maar kan me zin niet afmaken "ja" zegt Rein en merk aan zijn stem dat hij ook half huild. "Waarom zij, ze was zo lief zo mooi" zeg ik. Nils en Owen komen de kamer uit "Marjon haar ouders wil je wat vragen" zegt Owen. Ik knik en loop richting de kamer net als ik de deurklink wil vastpakken gaat de deur open. Anne haat moeder komt de kamer uit "Marjon, ik wil je wat vragen" zegt ze, ik knik en ga weer zitten. "Ze vond je zo lief je was als een zus voor haar en Rein als een broer en zouden jullie haar nooit willen vergeten en op haar begrafenis het nummer willen zingen wat jullie net zongen. Ik heb het gehoord het was mooi en dat vond zij ook" zegt ze. Ik kijk Rein aan "we zullen haar nooit vergeten ze was echt bijzonder en we zullen overleggen ik weet niet op Marjon dat aan kan" zegt Rein. "Oke is goed dankjewel" "geen probleem" zegt Rein "mag ik nog even bij haar kijken" "tuurlijk" zegt de moeder. Ik sta op en loop de kamer in. Ik ga bij haar op bed zitten en pak haar hand "misschien is dit toch het beste, ik zal je never nooit meer vergeten" zeg ik en verneem een hand op me schouder. Ik kijk om en zie dat Rein er staat "het is inderdaad het beste voor haar" zegt Rein er rolt een traan over zijn wang. Ik sta op en veeg de traan weg. Rein geeft me een knuffel. "Het is niet eens me echte zusje maar toch voelt het dat ik een echt zusje ben kwijt geraakt" fluister ik in Rein zijn oor "klopt maar schat ze had een mooi leven ze genoot echt overal van en jij hebt haar droom uit laten komen dat ze op een paard mocht rijden" zegt Rein. Ik knik "zullen we gaan" zeg ik. Rein knik. Ik loop nog even naar Anne geef haar een kus op haar voorhoofd en loop samen met Rein de kamer uit. Nils en Owen komen op me af enn geven me een knuffel. "Stekte meid" zeggen ze. "Dankje" zeg ik en loop naar de lift. De jongens lopen achter me aan. We gaan met z'n allen de lift in. Ik leg me hoofd op Rein zijn schouder en pak me mobiel. Als ik me achtergrond zie begin ik weer een beetje te lachen. Ik tik twitter aan 'rip me kleine engel Anne' en zet er een foto van haar en mij bij. Ik druk op verstuuren. Net als de tweet is verstuurd gaat de lift open. We lopen de lift uit. Rein geeft me een knuffel "je bent echt sterk" zegt Nils "z'n sterk iemand als jou en Cindy heb ik nog nooit gezien zegt hij "dankje" zeg ik verlegen en bang. We lopen het ziekenhuis uit richting huis als we thuis zijn ligt pap op de bank te slapen. We lopen door naar boven. "Ga maar ergens zitten ik ga me even douchen ben er zo weer" zeg ik tegen de jongens ze knikken. Ik pak schone kleren uit me kast en ga naar de douche. Na 5 minuten ben ik klaar en loop ik terug naar de jongens als ik voor me deur sta hoor ik ze praten. Ik blijf staan luisteren. 'Wauw' denk ik bij mezelf als ik de teksten hoor wat ze zeggen. Ik klop aan en ga naar binnen. De jongens kijken me aan. "Je hele ogen zijn zwart" zegt nils en gaat met z'n hand onder me oog langs en laat het zien "sorry geen zin om me make up er af te halen" zeg ik

Van uit Rein

Ik zie dat ze het zwaar en moeilijk heeft. Ik duw haar tegen me aan en wrijf over haar arm. Als ze rustig is leg ik haar op bed neer. Na 1 minuut valt ze in slaap "misschien kunnen we een liedje voor Anne maken ook al is ze er niet meer" zegt Nils. Ik kijk Owen aan "ik vind het goed maar dan moeten we Daan nog even vragen" zegt Owen. Ik knik en pak me mobiel 'kun je youre girl ff alleen laten of haar meenemen naar Marjon haar huis we moeten jou en Cindy eigenlijk even wat dringends vertellen en jou wat vragen' app ik naar daan. Paar minuten later krijg ik een berichtje terug 'ik kan nu niet komen we komen vanavond wel' staat er "ze komen vanavond" "oke dan blijven we wel eten" zegt Nils "MARJON" roept de vader van Marjon opeens. Ik loop de gang op ""meneer ze slaapt" zeg ik voorzichtig "oke kun je doorgeven dat ik morgen pas weer thuis kom en nu weg ga" "ja zal ik doen" zeg ik en loop weer de kamer in. "Zullen we naar beneden gaan tv kijken haar vader is weg" zegt ik "ja leuk" zegt nils en we lopen naar beneden.

Van uit Marjon

Ik schrik wakker en kijk om me heen iedereen is weg. Ik begin snel te ademen en kijk nog een keer om me heen en begin wat rustiger te worden. Ik hoor gelach en hoor dat het beneden vandaan komt. Ik loop naar beneden en kijk in de kamer daar zitten de jongens gezellig tv te kijken. Ik loop verder en ga naast Owen zitten "wat ben jij warm en bezweet gaat het wel goed" "jawel alleen eng gedroomt" zeg ik "wat dan?" Vraag Nils "ik was op school we hadden gym en ik liep de kleedkamer uit er zaten 2 meisjes die scholden me uit voor pipo en liep verder ik werd nagewesen uit gelachen en ze scholden me ook nog uit voor kindermoordenaar" zeg ik en begin te huilen "schat rustig maar het was maar een droom" zegt Rein en komt bij me zitten. "Waar is pap eigenlijk" "die is weg en komt morgen pas weer" zegt Rein ik knik. Ik begin last van me hoofd te krijgen alles begin te draaien "Rein ik voel me niet zo goed" zeg ik bang. Rein komt op me af en geeft me een knuffel. "Wil je even mee lopen" vraag ik aan Rein terwijl ik opsta. Rein knikt en loopt achter me aan de keuken in "ik wil wel dat voor Anne zingen alleen ik denk dat ik het niet durf met al die vreemde mensen en ik denk dat het nummer er niet goed bij past" zeg ik. Alles begin weer te draaien. Ik pak me vast aan de tafel maar me benen worden slapen en ik val op de grond "Marjon gaat het wel OWEN BEL 112" roept Rein "ja het gaat alleen mijn benen zijn zo zwaar" zeg ik. Nils en Owen komen de keuken in en Owen is aan het bellen. Nog geen 10 minuten later staat er een ambulance. Ze komen binnen en gaan naar me toe "wat is er gebeurt" vraagt een man aan me "eum ik stond hier en opeens voelde ik me benen niet meer en zakte ik in elkaar en nu voel ik ze ook niet meer" zeg ik bang "oke we leggen je eerst even op een branca en daarna gaan we je even onderzoeken. Ik knik. Ze tillen me op en leggen me op een branca "voel je dit" vraagt de broeder. Ik schud me hoofd en pak Rein zijn hand "ik ben bang" fluister ik "het komt allemaal goed" fluistert Rein terug. "Ik denk dat we je mee moeten nemen" zegt de broerder "mag Rein mee in de ambulance" vraag ik "ja tuurlijk maar de andere 2 moeten even eigen vervoer regelen" "Nils misschien wil Dennis de buurjongen wel mee" zeg ik tegen hem Nils knikt en loopt naar de buren. Ik word de ambulance in gedrukt en we rijden naar het ziekenhuis. Rein begint zachtjes te zingen. Als we bij het ziekenhuis aankomen word ik naar een kamertje gereden en op een ander bed gelegt "voel je je benen nog niet?" Vraagt Rein. Ik schud bang me hoofd. Er komt een dokter naar me toe "hoi ik ben Remco en jij bent Marjon?" "Ja" "wat is er gebeurt?" "Ik zat op de bank toen werd ik duizelig en kreeg ik hoofdpijn en even later stonden we in de keuken gebeurde het zelfde en viel ik op de grond en voelde ik me benen niet meer" "oke voel je dit" zegt Remco terwijl hij zijn arm op mijn been legt. Ik schud me hoof "en dit" terijl hij zacht in me been knijpt. Weer schud ik me hoofd "ik denk dat we foto's moeten maken en een scan" zegt Remco ik knik en kijk Rein aan. Hij geeft me een! knuffel "mag hij mee?" Vraag ik aan remco "nee sorry dat kan niet" zegt hij "we zetten je in een rolstoel en dan brengen we je eerst naar de röntgen afdeling en dan naar de scan daar hoef je maar een kwartiertje te liggen en dan gaan we kijken wat de uitslag is" zegt Remco "oke" zeg ik. Rein tilt me in de rolstoel en geeft me nog een kus "tot straks" zegt hij en loopt de kamer uit. "Ben je er klaar voor" "ja nee zal wel moeten" zeg ik. Remco duwt me de kamer uit naar de röntgen afdeling als we er zijn zet hij me op de stoel "stil blijfen zitten we zijn zo klaar" zegt Remco en geeft me een knipoog. Als de foto's zijn gemaakt tilt Remco me weer in de rolstoel en brengt me naar de scan toe en tilt me daar weer op en zet me op de plank. Als ik klaar ben zet Remco me weer in de rolstoel en rijd me naar me kamer als ik daar binnen kom zitten Rein Nils Owen en Dennis daar "hey" zeg ik Rein tilt me het bed op en komt naast me zitten "ik kom zo weer om de uitslag te vertellen" "oke" zeg ik. Remco loopt weg. Ik staar naar de deur en speel met Rein zijn vinger. Heel vaag hoor ik de jongens met elkaar praten. Ik leun tegen Rein aan en val in slaap. Als ik net lekker lig te slapen word ik wakker gemaakt "Marjon wakker worden ze hebben je uitslag" hoor ik Rein vaag zeggen. Ik wordt rustig wakker en kijk naar Remco "ik heb slecht nieuws voor je" zegt hij "je bent verlamt en waarschijnlijk voor je hele leven" zegt hij rusig "DAT KAN NIET IK MOET LOPEN EN IK ZAL LOPEN IK BEN NIET VERLAMT DAT KAN NIET ZOMAAR" schreeuw ik en begin te huilen. Rein probeert me rustig te krijgen maar dat lukt niet. Ik blijf wild en huil nog steeds. Ik probeer me benen te bewegen en uit me bed te komen maar dat lukt niet. Ik pak me been en zet hem op het randje van me bed ik doe het ook met me andere "mar wat doe je" "ik ga staat het lukt me ik ben niet verlamt ze doen het even niet of ze slapen" zeg ik bot en ga van bed af als ik net 2 seconden sta zak ik gelijk door me benen en val op de grond "schat gaat het" vraagt Rein. Ik begin te huilen "pap vermoord me" zeg ik "schat mam en pap komen morgen veerhuizen hier heen maak je geen zorgen je mag bij ons komen wonen" zegt Rein hij tilt me op en legt me weer op bed neer.