Chapter 43 ~~ Rubber ducky time

Mevrouw Weasley laat ons naar de stad gaan, nadat we haar in het geheim ons plannetje hebben uitgelegd. Ze vind het wel een beetje een apart idee, maar vind het ook wel lief van ons. Ondanks dat de tuin inderdaad tuinkabouter vrij gemaakt moet worden, laat ze ons gaan, ons op het hart drukkend dat we wel moeten gaan helpen als we terug komen. Dus nadat ik mijn jas gezocht heb en mijn portemonnee met wat Muggle-geld, kunnen we op weg. Het handige aan mijn ouders is is dat ze me altijd wel wat Muggle-geld meegeven. Gewoon voor het geval dat, misschien zijn ze ook wel een beetje overbezorgd. Tegenwoordig ook wel iets erger dan vroeger, terwijl ik juist ouder wordt, maar ik begrijp ze wel hoor. Daar niet van. Ik zou waarschijnlijk ook bezorgd zijn als ik mezelf als kind had. Al is op mijn cijfers niets aan te merken, vind ik persoonlijk.

Ik merk dat het lang geleden is dat ik de stad in ben geweest. Buiten de uitstapjes naar Hogsmeade om.
'Zoey, ik wil je plan niet verpesten hoor, maar.. Waar wil je in weet ik veel wiens naam een rubber eendje vandaan gaan halen?' Vraagt een van de tweeling me.
'Nou, George,' gok ik. 'Uit een badkamerwinkel?' Vraag ik dan, terwijl ik mijn schouders ophaal.
'Badkamerwinkel? Serieus?'
'Ja, weet ik veel, zie ik eruit alsof ik verstand heb van het kopen van rubber eendjes?' Vraag ik aan hem.
'Ja, eigenlijk wel.'
'Shut up!'
'Speelgoedwinkel!' Wordt er geroepen en ik vermoed dat dat Fred is.
'Speelgoedwinkel?' Vraag ik met een frons, 'wat is daarmee?'
'Nou, zouden ze daar geen rubber eendjes hebben?'
'Fred, dat is het slimste wat ik jou ooit heb horen zeggen!'
'Pardon?' Zegt hij verontwaardigd.
'Kom op broertje, je moet toegeven dat het waar is,' zegt George, die het met me eens is en instemmend mompelt.

Hoofdschuddend laat ik me maar mee trekken een winkel in. De een gaat vragen naar de afdeling van de rubber eendjes, terwijl ik met de ander de winkel af zoek.
'Fred?' Vraag ik dan, om toch maar te weten met wie ik nou eigenlijk ben.
'Ja? Wat is er Zozo?'
Ik frons even. 'Niets, ik wilde gewoon even weten met wie ik op stap ben.'
'Ja, ja, dat kan ik me voorstellen,' zegt Fred nadenken, 'straks ben je nog op stap met een of andere pedofiel of zo.'
Ik sla mezelf voor mijn voorhoofd en daarna Fred tegen zijn achterhoofd.
'Ja, ja, ik snap hem al,' mompelt die echter alleen.