7

"Je moet met hem gaan praten.." concludeert Tjez nadat ik hem alles heb uitgelegd over Boyd. Hij wou mij niet, dat wist ik onderhand wel zeker, en dat vind ik nog niet eens het grootste probleem. Ik ben meer bang om hem te verliezen als vriend hierdoor. Misschien is praten dan inderdaad de beste oplossing. Misschien kunnen we het dan gewoon vergeten. "Bel hem." spoort Tjez mij aan. Ik knik en pak mijn mobiel. Na een paar keer overgaan hoor ik zijn voicemail. "Hij wilt vast niet opnemen." concludeer ik. "Ik bel hem wel." zucht Tjez. Ook hij krijgt de voicemail. Misschien is er dan toch nog een beetje hoop dat hij een andere reden heeft. Ik zucht. "Dus jij en Lana?" ga ik snel over op een ander onderwerp. Hij lacht en krijgt blosjes op zijn wangen, wat er erg schattig uit ziet. "Dus je vind haar leuk?" vraag ik door. Hij haalt zijn schouders op. "Ik zou haar graag beter willen leren kennen." Ik knik. Ik ken Boyd eigenlijk al goed genoeg voor een relatie. Oke Britt, je moet écht stoppen met denken.
"Zullen we maar naar Sarah gaan?" besluit ik. Tjez knikt en staat op.

Een kwartiertje later zitten we bij Sarah thuis. Sarah zit onderuitgezakt op de bank en zo te zien geniet ze van haar kater. "Sarah, wat is er aan de hand?" vraagt Tjez. Gelukkig maar dat Tjez begint, want als ik was begonnen was ik waarschijnlijk boos tegen haar tekeer gegaan en voorlopig niet meer gestopt. Ze buigt voorover en verbergt haar gezicht in haar handen. Tjez en ik wachten gespannen af op haar reactie. "Saar, je kunt ons alles vertellen he.." fluister ik zwakjes. Misschien dat dat helpt. Ze zucht en kijkt op. Gebroken en met tranen in haar ogen staart ze voor zich uit. "Jullie zullen niet begrijpen hoe moeilijk het is.." zegt ze met een trillende onderlip. Ik sta op en trek haar naar me toe. "Lieverd, we zullen alles voor je doen om je beter te voelen. Dat weet je he? Wat er ook maar gebeurd." Ze knikt. "Willen jullie dat alsjeblieft nu gaan?" vraagt ze kil. Ik kijk Tjez twijfelend aan, maar hij knikt dat het maar beter is. "Dan zullen we dat doen." reageert Tjez rustig. Echt, wat er ook gebeurd, Tjez blijft rustig. We staan op en lopen naar de deur, ik groet nog en stap dan achter Tjez aan naar buiten. Dat was echt het raarste gesprek ooit. Mijn gedachten moeten echt even weer tot rust komen. Nu, op dit moment, had ik Boyd hier gewild. Al was het alleen maar als vrienden. Ik voel mijn mobiel trillen. Ik kijk op het schermpje en zie dat het Boyd is. Ik haal even diep adem en neem dan op. "Haii" antwoord ik verlegen. "Hey, je had gebeld?" antwoord hij kalm. "Ja, ik wou even praten, maar ik denk niet dat het nu een goed moment is." vertel ik hem. De hele dag zijn mijn gedachtes bij Boyd geweest, en ze zijn er niet weggeweest, maar Sarah zit nu ook in mijn hoofd, en mijn gevoelens zeggen dat er iets verschrikkelijk mis is. "Lijkt me een goed plan inderdaad, zijn jullie al bij Sarah geweest?" vraagt hij. Ik knik mijn hoofd, maar na een kort moment besef ik dat hij dat niet kan zien. "Ja, we staan nog voor haar huis." "Hoe ging het?" vraagt hij geïnteresseerd. Ik heb eigenlijk geen zin om het helemaal uit te leggen, in iedergeval niet aan de telefoon. "Vaag.." antwoord ik. "Komen jullie anders even naar mij? Eten we hier even wat, mijn ouders en zusje gaan bij mijn opa en oma eten." vraagt hij. Een dubbelgevoel bekruipt me. Aan de ene kant kan ik wel een gat in de lucht springen nu Boyd ons vraagt te komen eten, maar aan de andere kant voelt het niet goed. Het gevoel over Sarah blijft me dwars zitten. Ik vraag even snel aan Tjez die net een sigaret opsteekt, of hij mee gaat naar Boyd. Hij knikt en glimlacht zwakjes. "Is goed we komen er zo aan." vertel ik Boyd en hang op. Ik slaak een zucht. Wat moet ik nou. Verward woel ik mijn handen door mijn haar. Tjez glimlacht en trekt me in een knuffel. Ik rook niet, maar op de een of andere manier hou ik wel van de geur.