Curaçao

Ik zit in het vliegtuig en kijk naar buiten. Volgens mam was het een goed idee om eventjes overal van weg te gaan maar eigenlijk voel ik me hier alleen maar erger. Overal in het vliegtuig zitten verliefde stelletjes die op vakantie gaan en ik zit hier dus helemaal alleen. Geërgerd grijp ik naar mijn mobiel waarmee ik naar muziek luister. Ik spoel snel Main Girl van Mainstreet door en luister door naar The Wanted. Ik kan het nu even echt niet aan om Mainstreet te luisteren. Maar na zo'n 2 andere nummers komt alweer Mainstreet langs. Ik doe mijn dopjes uit en staar door het raam, waar eigenlijk niet veel te zien valt. Pfff hoelang duurt deze vlucht wel niet, ik heb echt al een gevoel alsof ik al uren in dit vliegtuig zit. Ik rommel wat in mijn tas en zie het cadeau van de jongens liggen. Ik pak het eruit en twijfel of ik het nu wel moet uitpakken. Misschien herinnert het me teveel aan Daan. Maar mijn nieuwsgierigheid wint het van mijn nare gevoel over Daan. Ik scheur het papier eraf en glimlach wanneer ik het cadeau zie. Dit is echt zo lief van de jongens. Het effect is misschien iets minder dan wanneer ik en Daan nog bij elkaar waren. Maar toch blijft dit een mooie herinnering aan de tijd die ik en Daan samen hadden.

Het vliegtuig is inmiddels geland en ik zit boven op mijn koffer te wachten op mijn vader. Die er na zo'n 5 minuten aan komt lopen. Hee Em meisje. Me vader tilt me op en knuffelt me. Al het verdriet van de afgelopen dagen komt eruit en tranen gaan over mijn wangen. Mijn vader troost me alleen en zegt niets. Ik ben echt blij dat hij op dit moment bij me is

Na zo'n 10 minuten lopen we het vliegveld uit en gaan we richting het hotel. Ik plaats mijn koffer in mijn kamer en ga op het bed liggen. Mijn vader komt naast me zitten met een beker warme chocolademelk. Hier Em. Ik pak de chocomelk aan en begin er voorzichtig van te drinken. Liefdesverdriet is altijd erg zegt me vader. Ik knik en ga tegen me vader aan liggen. Hij slaat een arm om me heen. Je moet hem gewoon een tijdje niet zien dan verdwijnt het gevoel van zelf. Ik nog maar weer een keer maar had nooit verwacht dat ik er zo verdrietig van zou worden. Men zegt altijd wel dat je pas iets mist wanneer je het niet meer hebt maar ik geloof nu pas dat ze daar echt gelijk in hebben.