Vingt-cinq

Het was stil doods stil, doods stil tot Jaden opeens in de lach schoot. 'Nee deze was leuk, maar serieus wat zei je tegen hem?' 'Jaden het is waar, ik wist het al, zo ken ik haar al ik danste bij haar vader.' Zei Fredo. 'OHMYGOD.' Riep Chloe en begon als een gek te springen. 'Daar leek je dus op.' Zei Justin. En met die woorden liep hij weg. Het liefst wou ik hem achter na lopen maar de rest lied me geen kans omdat ze me allemaal vragen stelden. 'Waarom weet niemand van jou af?' 'Hoezo heb je het ons niet eerder verteld?' 'Hoe was hij als vader?' 'Zie je je familie nog vaak?' 'Klopt het wat ze over hem zeiden.' Ik wist niet wie ik aan moest kijken of wie ik als eerst moest antwoorden. Ik keek hulpeloos naar Alfredo omdat de tranen weer in mijn ogen schoten. 'Jongens laat haar even met rust, de verhalen komen nog wel. Laat haar maar even met rust, voor haar is dit een hele stap geweest. Jullie zijn nu de eerste waar ze het zelf aan verteld.' Iedereen knikte en liep de kamer uit. En voor ik het wist liepen de tranen weer over mijn wang. Ik voelde een zachte hand op mijn schouder en voor ik het zelf door had, had Alfredo me al in zijn armen getrokken. 'Stil maar.' 'Waarom doet Justin zo?' 'Maak je je nu zorgen over hem? Meisje dat hoeft toch helemaal niet! Met Justin komt het wel goed.' Ik schudden mijn hoofd. 'Je snapt het niet.... We hebben gezoend.' Alfredo liet me los en keek me aan met een vragende blik. 'Je heb wat?' 'Ja vorige week bij het concert in Rome.' 'Wauw dat verklaard veel van jullie gedrag de afgelopen dagen.' Ik keek hem aan en knikte. 'Ik weet het gewoon niet meer, en toen floepte net dat er uit. En nu is die vast boos op me en ik weet het niet meer.' Fredo trok me weer in zijn armen en streek over mijn haar. 'Ga naar hem toe, ga met hem praen.''Nee dat durf ik niet Je kent Justin als hij boos is' 'Heb je niet gemerkt dat als jij in de buurt bent dat minder is? Het komt goed Maddie, ga naar hem toe. Ga er over praten.' Ik dacht na en begon er over na te denken. 'Ik ga naar hem toe, maar niet nu eerst douchen enzo.' Fredo knikte, hij drukte een kus op mijn voor hoofd en verliet de kamer. Voor ik ging douchen plofte ik eerst op bed en keek voor me uit, wat moest ik hier nou allemaal mee, ik had me weer eens flink in de problemen gebracht. Ik stond op en liep naar de kast, pakte er iets makkelijks uit en liep naar de badkamer.. Maar voor ik ging douchen werd er op de deur geklopt, ik zuchte hier had ik nu geen zin in. Toch liep ik naar de deur en deed hem open. En daar stond HIJ voor me, ik verdronk meteen in zijn bruine ogen. 'Kunnen we prarten?' Vroeg hij. Ik knikte en deed de deur voor hem open. Hij liep naar binnen en ging op mijn bed zitten. Ik kon niks anders doen dan bij de deur staan en naar hem blijven kijken. Hij staarde mij ook aan en voor ik het wist rolde de tranen al weer over mijn wangen. 'Sorry.' fuisterde ik.