Vingt-deux

Samen zaten we op zijn bed, en we praten wat over saaie dingen. 'Dus hoe is het met Madison haar liefdens leven?' Vroeg hij opeens uit het niets. Ik keek hem verbaasd aan en zuchten toen. 'Ach ik had wel een leuke jongen ontmoet op het strand, maar sinds die weet dat ik op tour ben met jou doet hij raar.' 'Hoezo dat nou weer?' Vroeg Justin verontwaardigd. Ik haalde mijn schouder op, 'Ik weet niet, ik denk om dat jij DE JUSTIN BIEBER bent.' 'Wat heeft dat er nou weer mee te maken?' Vroeg hij me verbaast. 'Nou omdat jij een van de knapste jongens van de wereld bent? Omdat bijna elk meisje je wil? Of misschien omdat jij gewoon geweldig bent?' Hij keek me even bedenkelijk aan. 'Uhm ja dat klopt eigenlijk wel.' Ik schoot in de lach en gaf hem een klap op zijn arm. 'Sukkel.' Mompelde ik. Hij stak zijn tong naar me uit en ging weer goed liggen. 'Mijn half zusje komt trouwens volgende maand.' Hij keek me aan. 'Heb jij een zusje dan?' 'Ja en ook twee broertjes, en nog een oudere.' 'Groot gezin, mis je ze niet?' 'Mwa jewel, maar met mijn oudste broer heb ik nooit gewoond, we wisten eerst niet eens dat het een kind was van mijn vader, en mijn half zusje mis ik wel heel erg en mijn broertjes opzich ook wel.' 'Oh hebben jullie allemaal andere moeder dan?' Ik knikte. 'Alleen mijn zusje en oudste broertje hebben de zelfde moeder, voor de rest allemaal een anderen, en van wie de jongste is weet niemand.' 'Nou zeg jullie vader was goed bezig.' Ik moest grinniken. 'Ja zo kun je het zeggen.' 'Maar jij vertelde dat Alfredo je vader heeft gekend?' Ik knikte. 'Ja, dus ik kende Fredo al, ik dansten vroeger altijd met hem.' Hij knikte 'Mis je hem? ... Je vader?' Ik zuchten en knikte. 'Ja mijn vader was mijn idool, hij was mijn voorbeeld, hij was zo lief en niemand kende hem zo als ik hem kenden, hij was de beste papa op de hele wereld.' Ik staarde even in het niks, en keek toen weer naar Justin die me aan zat te staren. 'Wat?' Vroeg ik hem. 'Je kijkt zo trots als je over hem spreekt.' 'Ik was ook trots op hem... Ben.' Justin wou nog wat zeggen toen zijn mobiel af ging, ik hoorde een van mijn nieuwe liedjes door de kamer zuchten. Hij keek me even verontschuldigend aan en nam op. 'Yo.' Hoorde ik hem geïrriteerd zeggen. Zijn gezicht betrok toen die gene aan de andere kant van de lijn iets zei. 'Sorry Selena ik heb geen tijd voor jou, en ik wil niet met je praten.' Ik keek hem vragend aan toen ik haar naam hoorden, maar hij schudden zijn hoofd dat hij het zo wel zou vertellen. Hij wachten tot ze was uit gepraat en zei toen. 'Oke best praat maar, zeg wat je te zeggen heb.' Ik zuchten dit kon nog wel even duren. Ik stond op en wou naar de deur lopen maar voor ik dat kon doen had Justin me al terug getrokken op bed tussen zijn benen en bleef me vast houden. Terwijl hij ruzie aan het maken was met Selena voelde ik hoe hij over mijn arm streek, ik voelde zijn borst trillen als hij praten. Het gaf me een fijn en veilig gevoel, ik kon zo wel uren blijven liggen. 'Sorry.' Mompelde hij in mijn oor toen Selena midden in een verhaal was, en ik moest grinniken. Ik hoorde Selena wat zeggen. 'Ik ben inderdaad niet alleen Selena.... Ja het is een meisje dus?.... We hebben niks het is uit tussen ons weetje nog? Ik mag doen wat ik wil... Pardon wat zeg je? Ik heb jou niet gebruikt en ik zal Madison ook nooit gebruiken.... Ja die madison... Waarom stalk je mij op twitter?..... Selena hou op, ik heb de afgelopen drie maanden gedacht dat ik jou terug zou willen Selena maar ik hoef je niet meer, ik hield van je maar het is weg...' Mijn oog leden werden zwaar en de rest wat er gezegd werd verstond ik vaag. 'Ja misschien heeft zij er wel iets mee te maken, misschien voel ik inderdaad wel iets...' Ik probeerde die woorden nog tot me door te laten dringen, ik voelde nog twee zachte lippen op mijn hoofd en een hese stem die zei. 'Ga maar slapen.' Dat liet ik me geen tweede keer zeggen en toen viel ik in slaap.