Water

Rinkelende kettingen bepaalden het ritme van haar hart, dat steeds sneller begon te kloppen. Het enige wat Denise op dat moment behoefte, was water. Maar het leek er op dat zelfs dat teveel gevraagd zou zijn. Le Fay hield de ketens vast in zijn hand. Uit zijn houding bleek bijna een soort trost. Trots dat hij aan de andere kant van de ketens een aardling had... trots op zijn bezit. Falco's armen zaten te strak vastgebonden. Rode striemen maakten dat hij er slap uit zag. Wallen cirkelden rond zijn ogen waardoor deze een geel licht leken te schijnen. Er was weinig menselijks meer aan de jongen die zij door het bos had geholpen. Denise had hem vernietigd.
Een schuldgevoel verstopte haar luchtwegen. Dit was allemaal dankzij haar. Als zij niet die dingen had gedroomd, of beter had nagedacht... Niets van dit alles had plaats hoeven te vinden!
'Alsjeblieft, zeg me dat ik gewoon een glaasje water krijg', smeekte Denise in Darrin's oor. Helaas gaf hij geen enkel teken van herkenning. Zelfs zijn ogen bleven strak op zijn vader gericht. Het drong tot haar door dat alles door meneer Le Fay bepaald werd. Darrin smeken om water ging niks helpen.
'Hoe weten wij zeker dat dit haar is?', zei Darrin in een kalme lage stem.
Droomde zij dit nou? Oh, dat maakte niks uit. Darrin nam het voor haar op! Als zij niet diegene was die zij zochten kon zij vrijuit gaan.
Meneer Le Fay bestudeerde Denise van een afstandje. Denise wist donders goed dat zij haar wilden hebben. Ze konden het aan haar gele ogen zien; zij was een aardling. En als dit niet haar droom was geweest, hadden zij haar in eerste instantie al niet herkend. Om nu terug onherkend te worden was onmogelijk.
Toch keek meneer Le Fay bedenkelijk.
'Bedoel je?', fluisterde de man zonder zijn zin af te maken.
'Ja, wie weet is dit een vermomming...een afleiding. U kent haar krachten'
'Dat is waar', besloot meneer Le Fay; 'Laat de rode dame komen. Naga's kunnen de waarheid als geen ander ruiken'
Darrin knikte. 'Blijf hier', fluisterde hij in Denises oor terwijl hij de kamer uit liep. Dit was haar grootste angst, ze was alleen met meneer Le Fay. Natuurlijk was Falco er ook nog, alleen kwam hij nou niet bepaald echt aanwezig over. Eerder als een spook. Een herinnering van de krachtige jonge man die hij ooit was. Er was niks van over behalve een leeg omhulsel. Mocht zij hem willen redden, dan mocht zij wel opschieten. Hoe het met haar vriendin ging, wist zij niet. In elk geval zou het minder erg zijn dan dit. Dat kon niet anders.
Rook cirkelde om de benen van het meisje. Ze stapte achteruit voor de roodgrijze mist. Knetterend vuur spatte op uit de mist. Vuur vormde het lichaam van een jonge vrouw. Pijnlijk felle ogen boorden in Denises huid. Het leek wel brandend magnesium, dat haar dwong haar ogen te sluiten.
Toen zij deze weer opende stond er een dame met fel rood haar voor Denise. Met een soepel handgebaar ontstond een drinkbeker in de naga's hand.
'Dorst?', vroeg de naga op een toon waarop zij duidelijk maakte dat zij het wel zeker wist. In een sierlijke beweging bracht zij het glas naar Denise's gezicht. Tot haar verbazing zag Denise hoe, vlak onder haar neus, het glas zich vanzelf vulde. Net toen Denise het wilde aannemen, riep meneer Le Fay de dame terug;
'Wij zijn hier niet om haar wensen te vervullen'
'Niet?', herhaalde de naga fronzend. Ze liet de beker zakken en draaide zich om. 'Alles draait om haar nu. Het minste wat wij kunnen doen is het haar naar haar zin maken. Ze is tenslotte een van ons'
'Ze moet eerst de poort openen', bracht meneer Le Fay er tegen in. Denise zou zweren dat zij op dat moment bliksem uit de naga's ogen had zien schieten.
Met haar slangachtige tong beet de naga hem toe; ' Zij hoeft helemaal niks! Zij zal de poort volledig openen wanneer zij dit wilt'
Opnieuw kreeg Denise de beker aangeboden. Dit keer twijfelde zij geen moment en goot zij alles in een teug naar binnen.
Meneer Le Fay wist niet meer wat hij moest zeggen. Het was wel duidelijk wie de werkelijke macht had in de kamer.
'Nu', siste de naga; 'Ik zal zien of het haar echt is'
De naga boorde haar ogen in Denises huid. Ze kon het voelen branden. Die naga zag gewoon alles. Het kon niet zijn dat zij het niet was, of wel?