The future is not the past - 4

Angel
Langzaam word ik wakker als een zonnestraal recht in mijn gezicht schijnt. Mijn ogen laat ik nog even gesloten wanneer ik voetstappen in de gang hoor. Aan de manier van gaan, hoor ik dat het Stefan is. De deur van de kamer gaat open en ik hoor hoe hij binnenkomt. Traag zet hij een aantal stappen, maar plots is al het geluid weg. Niet eens een ademhaling, buiten de mijne.
"Ik weet wel dat je wakker bent"
"Aah!" Een gil verlaat mijn mond als ik een zachte hese, tamelijk enge stem naast mij hoor. Meteen schieten mijn ogen open en zie ik Stefan naast het bed staan, dubbel van het lachen.
"Dat was niet grappig!" Zeg ik, terwijl ik mijn ademhaling terug wat onder controle krijg.
Andere voetstappen komen onze richting uit en met een vermoeide kop komt Damon de kamer binnen.
"Ik kruip nog even in mijn bed" zegt hij moe waarna hij richting zijn kamer gaat.
"Wat heeft hij?" Vraag ik Stefan.
Ik zie hoe hij nadenkt en volgens mij verzint hij nu een excuus.
"I don't know" hij haalt zijn schouders op voor hij opstaat en de kamer verlaat.
"Als je je haast heb je nog ontbijt, anders is het op!" Ik hoor hem gewoon grijnzen.
"Ik kom!" Ik spring uit mijn bed en voel me ineens duizelig worden. Alles begint de draaien en ik moet me even vast houden aan de kast om niet om te vallen.
'Ik vind je wel..'
Een stem klinkt door mijn hoofd en een ongelooflijke pijn schiet door mijn buik.
"Da.. Dam.. Damon!" Met moeite komt het uit mijn mond.
"Stefan!" Met mijn hand grijp ik naar mijn hoofd, net als iemand de kamer binnenkomt en dan, plots, is alles weg!
Ik tril nog helemaal en mijn hart gaat als een gek tekeer.
"Angel? Gaat het?"
Ik krijg niets uit mijn mond en kijk de persoon voor le wazig aan.
"Angel? Angel!?" Ik voel twee armen rond me heen en zonder ik het besef klem ik me vast aan de persoon.
Zijn hand streelt langzaam over mijn rug, waardoor ik kalmeer. Ik neem diep adem en snuif een heerlijke geur op. De geur van Stefan. Ik laat hem los en kijk hem aan.
"Dank je" fluister ik.
"Wat was er?" Vraagt hij bezorgd.
"Ik.. Ik werd duizelig en hoorde een.. En stem en.." Opnieuw begin ik helemaal te trillen.
"Ssht..rustig aan.." Zegt Stefan zacht wanneer hij me naar de woonkamer begeleidt.
Wat is dit toch allemaal? Zou het iets met Damon te maken hebben? Normaal is hij bijna nooit moe..? En die stem, ik herkende die van ergens..
"Hier" ik word uit mijn gedachten gezogen door Stefan die voor mijn neus staat, met een warme kop thee.
"Dank je.." Zeg ik zacht en neem een slok.
"Had ik dit nu gedroomd? Ben ik ziek ? Of word ik gek?" Vraag ik plots.
"Angel, weet je. Ga even liggen. Slaap desnoods een beetje. Ik bel je werk om te zeggen dat je niet komt." Zegt Stefan. Ik kijk hem aan en knik.
"Ok, dank je" hij neemt mijn kopje over en zet deze op de tafel neer. "Graag gedaan" antwoord hij terwijl ik me neerleg in de zetel. Hij legt een dekentje over me heen voor ik een zoen op mijn slaap van hem krijg en ik terug in slaap dommel.

Haai, het is weer eventjes geleden, maar plots kreeg ik terug inspiratie voor deze story fijn toch ? Haha, is Stefan hier niet super lief? En wat scheelt er toch met Angel..?
Laten jullie me even weten wat jullie ervan vinden?
Greetz
Me x