1. Lisa

Het lawaai op de gang was bijna niet te overstemmen terwijl ik een van mijn beste vriendinnen Esther riep, Ze keek op en baant zich een weg door de menigte naar mij toe. Ik doe mijn kluisje dicht en kijk om. Daar staat hij, zijn halflange bruine haar valt net voor zijn blauw/groene ogen terwijl hij zo relaxed tegen een kluisje aan leunt. Ik kon hem bijna niet zien door het gedrang in de gangen. Even kijkt hij op van zijn boek. Ik knipoogde even naar hem, en hij glimlacht snel weer terug. Het was een vluchtige glimlach, maar hij was lang genoeg om te zien, zeker voor de ogen van Esther.
‘Lisa’, fluisterde ze. ‘’zit de nerd nou alweer naar je te staren? Ik denk dat hij verliefd op je is hoor, je moet er echt eens iets van zeggen.’’ Zei ze expres net hard genoeg zodat iedereen die langs kwam het kon horen. “Ja inderdaad”, zei ik met een steek ik mijn hart. Ik vond het jammer dat ik haar niet kon zeggen dat Ryan en ik samen waren. Maar anders zouden ze niet meer met mij willen omgaan. Ryan was namelijk een van de slimste jongens op school. Daarom behoorde hij automatisch tot de nerds. Ik vind al die benamingen vreselijk, maar ik probeer er zo min mogelijk van te zeggen. Ook al behoor ikzelf tot de wat populairdere kinderen.
Maar al dat alles weerhield mij niet voor een (jammer genoeg wel geheime) relatie met Ryan te hebben. Jack is de enige die het weet omdat hij ons heeft gehoord tijdens een gesprek, maar hij heeft gezworen nooit iets door te vertellen. Sindsdien doet hij wel wat gemener tegen Ryan, maar hij heeft zijn belofte gehouden en daar ben ik hem dankbaar voor.
De stem van Esther trok me uit mijn gedachte terug naar de werkelijkheid. ‘kom!’ riep ze me toe, “we moeten snel naar de les, anders omploft mevr. De Rooi nog”. Ik zuchtte liet me meetrekken door Esther.
De saaie lessen van mevr. De Rooi waren ondraaglijk. Steeds maar het gezeur over die Duitse woordjes en grammatica. Ze legde het zo verschrikkelijk ingewikkeld uit dat zelfs Ryan het af en toe niet snapte. Soms werd ik er echt gek van. Net zoals altijd keek ik een beetje uit het raam en ik verveelde me te pletter. Ik kijk verveeld de klas rond als ik Ryan verwoed aantekeningen zie maken. Terwijl ik niet eens probeerde om mezelf te concentreren. Ik zou het wel bij bijles vragen.
Net toen ik in mijn schrift een duivelse versie van mevr. De Rooi aan het tekenen was, kreeg ik van Vera een briefje in mijn hand geduwd. Ik keek Vera vragend aan, maar ze haalde haar schouders op en fluisterde “ik weet ook niet van wie het is” ik vouwde het briefje open en herkende meteen het handschrift.

Voor Lisa.
Zin om met mij iets te doen na school?
Ik hoop van wel 
xxx Ryan

ik keek om me heen en knikte daarbij heel onopvallend naar Ryan, bang dat als ik een briefje zou schrijven Vera hem zou lezen. Toen hij terug knipoogde wist ik dat ik een leuke middag tegemoet ging.