Meisjes met vragen - 1

“Tante Lizzie, kan ik even…”
“Tante Keylina, heb je…” Katara en Yle kwam tegelijk de woonkamer in, elk langs een andere deur. Een beetje geschrokken keken ze elkaar aan.
“Wat is er, meisjes?”
“Nou, euh, ik, euh, ik wou u even spreken”, zei Katara.
“En ik tante Keylina”, zei Yle.
“Kom binnen dan.” Keylina glimlachte vriendelijk. Aarzelend kwamen ze naar ons toe. “Aan jullie reacties te zien hadden jullie niet verwacht de ander hier te vinden, is het wel?” Allebei schudden ze hun hoofden.
“Maar is het een probleem als iedereen hier het hoort?”, vroeg ik zacht. Katara keek naar Yle.
“Nou, euh, van mij niet, niet echt, geloof ik”, zei ze. Yle aarzelde.
“Zeg het maar eerlijk, Yle”, moedigde ik haar aan.
“Nou, ik, het kan wel”, zei ze zacht. “Het is gewoon even… onverwacht.”
“Ga dan maar zitten”, gebood Keylina. “Wie was er eerst?” Yle noch Katara reageerde.
“Katara, ik geloof dat jij net iets eerder binnen kwam”, zei ik, wetend dat het voor haar ook makkelijker was om te praten met Yle bij dan omgekeerd. Katara haalde diep adem.
“Ik, nou, het is… u zei, toen ik net wist, op het feest…”
“Toen ze net hadden gezegd dat je de avatar bent”, vulde ik aan. Ze knikte.
“Wel, u zei, u zei dat ik altijd aangetrokken was geweest tot vuur en… Nou, ik, euh, ik weet dat de cyclus… Maar, kan ik niet, ik bedoel, eens iets proberen…?” Ik glimlachte.
“Natuurlijk kan dat, meisje. Ik vraag meester Tsubasa wel of hij straks even tijd heeft.”
“Oh.” Ze klonk teleurgesteld. “Ik, euh, ik hoopte dat u…”
“Dat ik je les zou geven, dat heb ik beloofd, dus dat zal ik doen ook. Maar zoals ik al heb uitgelegd, Katara, de basis is mijn zwakste punt. Als je die niet goed leert, kan je de rest ook wel vergeten. Tsubasa is een heel goede leermeester daarvoor, waarschijnlijk één van de besten van onze natie. Ik vertrouw het hem meer toe dan mezelf.”