Hoofdstuk 7.

Bill POV:“Woow, Tom. Je met echt niet zo opvallend kijken, het valt op hoor” zei je kwaad. “Sorry, ik vind haar gewoon erg knap”. “Jongens, hiervoor zijn we niet gekomen, al is het wel erg leuk dat Tom nu eindelijk iemand op het oog heeft”. “Sst” siste je “volgens mij komt ze er weer aan”. Snel luisterden jullie of ze de trap weer afkwam, maar er kwam niemand. “Ik ga wel even kijken” hoorde je Tom zeggen die langzaam opstond. Toen hij niet meer keek rolde je even duidelijk zichtbaar met je ogen.

Jou POV:
Je dacht even dat je wat op de trap hoorde, maar je zal je wel vergist hebben. Snel keek je nog even je kamer rond die helemaal volhing met posters van Tokio Hotel en dan nog het meest van Tom. Je hele muur bij je bed werd in beslag genomen door posters van hem. Opeens hoorde je weer wat kraken en zag je Tom met open mond in de deuropening van je kamer staan. “O, shit. Dit had je helemaal niet mogen zien. Ik wilde doen alsof ik helemaal geen fan was”. Nu liep hij wat verder “maakt toch niet uit. We zijn het wel gewend, het is alleen maar grappig”. “Maar het was juist niet de bedoeling dat je dit zou zien. Ik schaam me dood”. “Kom mee naar beneden” zei hij terwijl hij een arm om je heensloeg. ‘Omg, hij heeft gewoon zijn arm om me heen’ dacht je. Je keek hem glimlachend aan “ik ben heus niet zo’n hysterische fan hoor”. Hij lachte “nee, dat zien we. Je doet juist heel normaal en dat vinden we ook wel is fijn. Jij behandeld ons zo ongeveer als ‘normale’ mensen”. “Dat zijn jullie toch ook” zei je toen je de deur naar de kamer opendeed. Tom knikte “dat zijn we inderdaad”. “Nou kijk, als je met normale mensen míj bedoeld dan snap ik het nog, maar hém” zei Bill naar Tom wijzend. “Waar is de manager eigenlijk?” vroeg je toen je zag dat hij niet meer in de kamer zat. “Hij is alvast terug gegaan. Wij zijn met onze eigen auto gekomen dus kunnen we gaan wanneer we willen. Misschien wil je ons de stad laten zien?” vroegen Bill en Tom lief. “En de meisjes zeker. Nou, die zijn hier echt niet geweldig hoor, verwacht maar niet teveel”. Je deed snel je schoenen en jas aan en liep daarna achter Bill en Tom aan naar buiten.