17~

Langzaam en met zenuwen die door mijn lichaam gieren, klop ik op de deur. Als ik na een tijdje niets hoor, besluit ik de deur langzaam te openen. Ik zie Nils op zijn bed liggen. Volgens mij is hij diep in gedachten, hij staart naar het plafond. Langzaam loop ik naar hem toe, niet wetende hoe ik moet beginnen. Hij schrikt, hoe zou je zelf zijn als er plots iemand in je kamer staat? Hij zegt niets maar kijkt me enkel bedroefd aan. Dit had ik niet verwacht en hier kan ik ook helemaal niet tegen. Hij kijkt me plots nog verdrietiger aan, ik wist niet eens dat dat kon, maar hij zegt nog steeds niets. Langzaam ga ik op zijn bed zitten, naast een liggende Nils. Zijn blik is anders, meer boos en vragend, ik weet niet precies wat het is. Hij staart me nog steeds aan. Ik denk na over mijn woorden, hoe ik dit het best kan uitleggen. Ik zucht en begin. "Eum het spijt me Nils, zo erg." Nu kijkt hij me boos aan. "Ik wil dat je gaat, alsjeblieft." Ik kijk hem gebroken aan en met dezelfde blik staart hij me ook aan. Ik loop naar de gang als ik Stijn tegenkom, een traan glijd over mijn wang en snel veeg ik hem weg. "Stijn, mag ik even in je kamer een brief schrijven?" Stijn knikt alleen maar en door een hand zachtjes op mijn rug te leggen duwt hij me zijn kamer in. Ik ga aan zijn bureau zitten en begin te schrijven. Stijn zit op zijn bed en zegt de hele tijd niets.

Lieve Nils
Het spijt me, meer dan ik je ooit duidelijk zal kunnen maken. Toen ik bij je was voelde ik me echt niet goed. Ik heb thuis een tijdje geslapen toen plots de deurbel ging. Het was Matheo, mijn nieuwe buurjongen. Hij kwam zich voorstellen en ja, ik liet hem binnen. Hij bleef een tijdje bij mij en we hebben gepraat over vanalles. Toen ik je tweet zag wist ik meteen dat het over mij ging, ik wist niet wat ik moest doen. Ik meen met heel mijn hart dat ik niets liever wou dan deze middag ook bij je te blijven maar ik voelde me toen echt niet goed. Ik hoop dat je me gelooft en me kan vergeven, want ik kan niet zonder mijn beste vriend.

Als ik klaar ben loop ik naar de kamer van Nils, klop aan en schuif de brief onder zijn deur. Ik loop terug naar de kamer van Stijn en leg hem kort uit wat in de brief stond. Ik doe mijn jas aan en als ik in de gang kom, gaat Nils net zijn kamer uit. Geschrokken blijf ik staan. Hij kijkt me aan met een blik die ik niet kan thuisbrengen. Een blik tussen opgeluchtheid en nog iets. Opeens trekt hij me mee, zijn kamer binnen. Ik kijk hem afwachtend aan maar zonder iets te zeggen trekt hij me in een knuffel, en ik, ik kan niet anders doen dan zijn geur opschuiven en hem nog dichter naar me toe trekken. Voorzichtig laat ik hem na een tijdje terug los. Hij kijkt me aan. "Het spijt me, ik had naar je moeten luisteren." Zegt hij dan en ik kan een kleine glimlach niet onderdrukken. "Ik had het je meteen moeten vertellen, en hem niet binnen laten." Opeens komt hij dichterbij, ik weet niet wat ik moet doen. Hier droom ik al zolang van, maar hij blijft toch mijn beste vriend. Zonder nog verder te twijfelen sluit ik mijn ogen en wacht. Maar er gebeurt niets. Opeens zegt Nils: "Misschien moeten we dit eerst eens bespreken." aarzelend. Ik weet niet wat ik moet zeggen, hij houdt misschien ook van mij. En bij deze gedachte verschijnt een grote glimlach op mijn gezicht.

Hallo lieve mensen, hehe. Sorry dat ik niet veel schreef, maar ik had examens. ( Morgen ook nog 1 maarja.) Dat wil dus wel zeggen dat ik vanaf nu weer meer zal kunnen schrijven! Even een vraagje willen jullie dat ze samen komen en in mijn verhaal:
- alleen nog maar leuke dingen gebeuren?
- dat er ook nog andere dingen gebeuren?
of dat ze niet samenkomen? Let me know.
Mégane <3