028

Daisy POV"

"Wat bedoel je?"
Harry keek me schuldig aan en kroop dichter tegen me aan. Langzaam ging een van zijn vingers naar mijn gezicht toe. Heel voorzichtig en lief veegde hij een plukje van mijn voorhoofd af.
"Ik denk dat je dat misschien wel weet. De laatste tijd was ik namelijk niet zo leuk tegen je… Bijvoorbeeld dat ik 'datgene' vertelde aan de jongens. En dat ik je een beetje negeerde," fluisterde Harry.
Zijn ademhaling werd iets regelmatiger. Dat gaf me een beter gevoel om te praten.
"Zeg eens eerlijk.." Ik keek hem bang aan. Bang voor het gene wat hij hierop wilde antwoorden. Bang voor de gevolgen van zijn antwoord.
Harry knikte en verroerde geen enkele beweging. Hoe we nu lagen leek wel écht. Alsof we elkaar echt mochten en alsof er niks gebeurt was.
"In het begin, hoe je tegen me deed. Ik bedoel toen we in het bos waren… Was het echt, Harry? Of wilde je gewoon een uitweg vinden om naar huis te kunnen?" Ik kneep mijn ogen dicht. Ik voelde Harry's ademhaling even stoppen. Had ik gelijk? Was het gewoon nep? Mijn oogleden gingen nog steeds niet open. De tranen prikten achter mijn ogen.
Harry zuchtte even. Ik opende mijn ogen één voor één en probeerde hem aan te kijken.
"Geloof me, ik ben nu eerlijk. Toen we in het bos waren…", hij slikte even. "Ja, dat was nep. Ik kende je niet echt en ik had een hekel aan het feit dat we vast zaten. Ik zag geen enkele uitweg meer en heb je dus gebruikt… Toen we naar Rusland gingen, voelde ik me echt klote. Ik leerde je beter kennen en besefte dat ik enorm fout zat. Je was lief tegen me, je hielp me, je was er voor me. Én ik zag het gewoon niet. Die trip heb ik veel nagedacht over wat ik had gedaan. Ik schaamde me heel erg."
De stilte viel in als een bom. Was dit het? Alles wat hij zei, alles was verdomme fake. Hij speelde met mijn gevoelens! Ook nog met het risico dat ik er ook werd uitgezet.
Ik kneep mijn ogen weer dicht en draaide me om. Ik wist niet wat ik moest denken, ik wist niet wat ik moest doen. Niet veel seconden later stroomden pas de tranen over mijn wangen heen.
"Dais." Ik voelde hoe hij overeind schoot en mijn schouder vast pakte. "Noem me alsjeblieft niet zo.."
"Ik ben namelijk nog niet klaar. Alsjeblieft luister even", smekend stopte Harry weer met praten. Ik hield mijn adem in. Louis sliep nog steeds.. Dat was gewoon bijna onmogelijk na deze drama-act.
"Maar, nadat ik goed had nagedacht kwam ik pas achter alles. Daisy?"
Langzaam ontstond een brok in mijn keel. Ik kon wel door de grond zakken. Hoe kon ik hier ooit intrappen?!
"Wat?", snikte ik zacht. Hij verdiende het gewoon niet om nog een fatsoenlijk antwoord te krijgen.
"Ik.." Harry's stem begon redelijk te trillen. Waarom moest hij het nog erger maken? Dit was al erg schamend genoeg. Hij hoefde het niet in te peperen.
"Ik vind je leuk…"
Bam. Deze opmerking liet mijn lichaam helemaal verslappen. Nu liet ik pas alles los. De tranen stroomden over mijn wangen en ik schoot overeind. "Harry, maak het nou niet erger. Je liegt."
Snel draaide ik met mijn schouders van hem weg. Harry probeerde me strak vast te pakken wat helaas lukte. Nu zag ik pas dat hij er ook verschrikkelijk uitzag ondanks mijn uiterlijk. "Daisy, nee. Luister."
"Ik lieg niet." Zijn groene kijkers drongen mijn oogkassen binnen. Waarom zou ik hem nu wel geloven? Hij loog de vorige keer ook.
Impulsief ritste ik mijn slaapzak open en stond op. Mijn sokken gleden snel over de aarde heen verder het bos in. De lucht blies alsmaar in mijn gezicht wat aardig koud werd. Waarom moest hij alles verpesten?
Langzaam liet ik mezelf tegen een boom aanzakken en legde mijn gezicht in mijn handen. Ik vond het niet erg wat hij allemaal deed, maar hetgeen waarom hij het deed. Dat deed me pas pijn.
Iemand pakte zachtjes mijn hand. Ik voelde dat ik versteende en dat ik omhoog werd getrokken. Dezelfde mooie groene ogen ontmoette weer mijn natte ogen. Harry, alsjeblieft..
Hij keek me aan en zei niets wat me iets beter liet voelen. Ik kon hem nooit meer vertrouwen.. Hij gebruikte me, verdomme.
Zijn grote armen sloegen om me heen. Mijn lichaam begon hevig te schokken. Ik was vandaag zo emotioneel… Ik huilde wel twee liter weg. Niet normaal, joh.
Heel zacht wreef Harry over mijn rug heen. Zijn borstkas ging op en neer door zijn ademhaling waardoor ik weer mee veerde. Daisy, trap er niet in.
"Ik laat je nooit meer los, Daisy."