Let the walls break down (atl) 39

"Oké Ivy, je kent het plan. Je gaat eerst alleen de speelplaats op. Kan je nog op je vingers fluiten?" We zijn aan de school aangekomen en Alex overloopt met haar hun "master-plan". Ze knikt en fluit voor de zoveelste keer op haar vingers. Alex heeft haar een heel weekend op haar vingers leren fluiten om zijn "master-plan" te doen werken. "Oké, dat deed je goed. Dus als ze je pesten fluit je en dan komen wij. Dan zullen we hen eens laten zien dat je niet moet gepest worden. Trouwens, pesten doen alleen maar zielige kinderen." We stappen allemaal uit de auto en blijven achter een hoekje staan terwijl Ivy de school binnenloopt. "Alex, heb je in je plan niet een klein detail over het hoofd gezien?" Alex kijkt me, net als Jack raar aan. "Hoe ga jij horen wanneer Ivy fluit? Het is daar niet bepaald stil, al die kinderen lopen te schreeuwen." Hij slaat zichzelf tegen zijn hoofd. Hij steekt zijn hoofd om het hoekje en loopt meteen weg. Jack snelt hem meteen achterna. Ik vind hun plotse weglopen maar een rare actie en kijk ook om het hoekje. Daar zie ik hoe Jack en Alex naar Ivy toelopen, die door een paar jongens en meisjes wordt van de ene kant naar de andere geduwd. "Hé, stop daar eens mee!" roept Alex luid. Ik loop ook meteen naar het hele gebeuren.

"Laat mijn dochter met rust!" reageert Jack boos. "Haha, ze is jouw dochter niet. Ze heeft geen papa en er wordt ook gezegd dat die mevrouw niet eens haar echte mama is." antwoordt er één van die kinderen op. "Ik ben wel haar vader en die mevrouw daar is ook haar moeder. Daarbij, hoe kinderachtig is het niet om iemand uit te lachen omdat ze geadopteerd is!?" gaat Jack verder. "Dat is niet kinderachtig. Het is zielig als je geadopteerd bent want dan wouden je echte ouders je niet." antwoordt een ander jongetje. "Dat is niet waar. Het kan ook zijn dat je geadopteerd bent omdat je ouders geen centen hadden om je te onderhouden. Ik herhaal het nog eens voor het geval je het nog niet begrepen hebt, er is niets mis met geadopteerd worden en het is zielig als je iemand uitlacht omdat ze geadopteerd is. Trouwens, ik hou heel erg veel van Ivy, net als die mevrouw daar. We houden allebei van Ivy. Misschien zelfs nog veel meer dan jouw ouders ooit van je zullen houden. Gaan jouw ouders met je skateboarden? Gaan jou ouders met je shoppen? Nemen jouw ouders je mee naar een repetitie van hun band? Nemen jouw ouders je mee naar een concert? Ik dacht het niet! Je kan maar beter stoppen met mijn dochter uit te lachen want anders..." ratelt Jack maar door. "Anders dan verwacht ik je op mijn kantoor." De directeur staat achter Jack en Alex. Achter hem staan Rian en Zack. "Op deze school wordt er niemand uitgelachen. Je moet respect hebben voor je klasgenootjes, ook wanneer ze geadopteerd worden. Het feit dat je geadopteerd wordt wil niet zeggen dat het toegelaten is om uitgelachen te worden. Als ik nog 1 klacht hoor dan bel ik jullie ouders en zal ik er met hen over praten. Jullie zullen dan gestraft worden." vervolgt de directeur. Alle kindjes die tot enkele minuten geleden nog met Ivy aan het spotten waren kijken schuldig naar de grond. Enkele seconden later gaat de bel. "Ga nu maar allemaal naar jullie klas en zorg ervoor dat ik geen klachten meer hoor" waarschuwt de directeur. Alle kindjes knikken en lopen weg, behalve Ivy. We nemen één voor één allemaal afscheid van Ivy en lopen de speelplaats af.