Four.

Nora Sophie Waterbrooks.

Nora werd gewekt door schuddende bewegingen en geschrokken sprong ze op. Jem keek haar grijnzend aan. Hij was degene die haar wakker geschud had. ‘Ik dacht dat we turbulentie hadden en we gingen neerstorten, gek!’ siste ze geschrokken naar de jongen, die haar half uitlachte. Grinnikend haalde hij zijn schouders op. ‘Ach, het heeft er wel voor gezorgd dat je wakker bent, je kwijlde nog net niet. Daarbij moet iedereen zijn gordel om doen, we gaan zo landen.’
Verbaasd keek Nora hem aan. ‘Heb ik zo lang geslapen dan?’ Jem knikte. ‘Oh ja, dat heb je. Jammer genoeg sliep je niet erg charmant en kon iedereen die langs kwam lopen je amandelen bewonderen,’ meldde Jem, recht voor zijn raap. Nora rolde geïrriteerd met haar ogen, maar vond Jem’s uitspraken wel vermakelijk. Ze haalde het oortje van haar iPod uit haar oor, die er nog steeds in zat, en probeerde hem aan te zetten, maar het arme ding was leeg, aangezien ze in slaap gevallen was met haar muziek nog aan.
Jem stond op uit zijn stoel en stopte zijn koptelefoon en iPod ook weg, waarna hij aan Nora vroeg of hij ook haar spullen op moest bergen. Dankbaar knikte ze en verdwenen haar spullen in haar reistas.
De stewardess die langs liep om alle rommel op te ruimen controleerde meteen of alle riemen aangedaan waren en chagrijnig wees ze Nora en Jem erop dat ook zij zich aan de regels moesten houden, voor ze het lege flesje water dat op het tafeltje van Jem stond weg griste en door liep. Naast zich hoorde Nora Jem wat mompelen over een heks en slaaptekort.
Terwijl de piloot informatie gaf over de hoogte, temperatuur en de tijd buiten, keek Nora gefascineerd door het raampje. Het land van Australië was goed te zien, maar de diepblauwe, heldere zee ook. Nora voelde haar huid tintelen en een opgewonden gevoel trok door haar buik, net zoals het gevoel dat ze viel, doordat het vliegtuig plots koers richting de grond zette. Nora boorde haar nagels in de leuning van haar stoel en vloekte zachtjes dat ze vergeten was een kauwgom in haar mond te stoppen toen beidde haar oren dicht sprongen.
Ruim een kwartier later stonden ze aan de grond. ‘Welkom in Australië,’ hoorde ze de piloot nog zeggen, voor ze op de juiste plek stopten. Iedereen stond op om hun spullen uit de bagagekastjes te halen, maar Nora bleef nog even zitten. Jem sloeg zijn zwarte rugzak over zijn schouder en gaf Nora haar tas, waarna hij weer naast haar ging zitten. ‘Dus,’ begon hij en keek haar aan. ‘Ik wilde even zeggen dat ik het gezellig vond, ook al sliep jij bijna de hele vlucht. Ik dacht dat het een leuk idee was om misschien nog wel eens af te spreken?’
Al zou Nora dat helemaal geen goed idee gevonden hebben, tegen de grote smekende ogen die Jem opzette was geen ‘nee’ te zeggen. Lachend knikte ze. ‘Ja, lijkt me leuk!’ Jem grijnsde blij en haalde zijn telefoon tevoorschijn. ‘Hier heb je vast mijn nummer. Hij werkt hier in Australië ook, maar als ik weer terug thuis in Engeland ben, zal het wat duurder worden.’
Nora knikte en sloeg het nummer op in de notities van haar telefoon. ‘Ik krijg nog een nieuwe simkaart, omdat mijn Nederlandse niet meer bruikbaar is. Ik zal je wel een smsje of iets dergelijks sturen zodra ik een nieuwe heb.’ Jem knikte en boog zich voorover om een kus op haar wang te drukken. ‘Super. Ik moet nu gaan, die vriend waar ik verblijf komt me ophalen en hij wordt altijd chagrijnig wanneer hij moet wachten. Dag Nora.’ Hij glimlachte haar nogmaals toe voor hij het vliegtuig uit verdween en haar broertjes enthousiast naar haar toe kwamen rennen.

---
Dit zijn allemaal nog introductiestukken. Ze is nu in Australië geland, dus vanaf nu zal het iets sneller gaan (:
x