Chapter 20

Zodra ik binnenkom in het huis komt een heerlijke geur me tegemoet. Avondeten! 'It smells like spaghetti!' Gelijk loop ik door richting de keuken waar allemaal stemmen vandaan komen en waar de geur vandaan komt. Daar aangekomen is het best wel een drukte, zelfs met de vrij grote keuken is deze ruimte nog niet gebouwd voor 7 mensen. 'Amelia!' Binnen een seconde heeft Niall zijn armen om me heen geslagen en verslagen sta ik er als een zoutzak bij. 'Please please don't tell me you will be glued to Harry all evening. All of them don't seem to let go of each other, you are my last hope!' Lachend kijk ik op naar Harry die zijn hoofd heftig op en neer schud. Ik vond het alleen zo zielig voor Niall dat ik Harry even opzij zet en toch nee knik. 'Thank you, thank you, thank you!!' Nu was het echter Harry die me zielig aankeek en ik gaf hem een vlinderkusje om te laten zien dat het wel goed zou komen. Ik kon me allemaal aan iedereen individueel voorstellen, maar misschien was het volgende wel makkelijker. 'Well, I'm Amelia, but you can call me whatever you want!'
'We know!' hoorde ik Louis en Liam in koor zeggen. 'Harry couldn't stop talking about you for the past weeks, so we know everything about you.' Vragend kijk ik Harry aan die onschuldig zijn schouders op haalt.

De mannen kende ik wel en zij kenden mij ook wel, maar de meiden zullen niet eerder van me gehoord hebben, waardoor ze toch naar me toeliepen en zich voorstelde. 'I'm Perrie, girlfriend of Zayn.' 'Eleanor, you probably know to whom I "belong". Lachend knikte ik op haar antwoord en ik zag Louis achter haar naar zichzelf toewijzen. Alsof ik dat niet wist. Achter de meiden zag ik een meisje naast Liam staan die er enigszins nerveus en verlegen bij stond. Dat moet de nieuwe vriendin zijn van Liam. Vrolijk liep ik naar haar toe en stak mijn hand uit naar haar. 'Amelia.'
'Sara' antwoorde ze met een glimlach terug. Ze leek me wel een leuk meisje, een meisje dat nog even uit haar schulp moest komen, maar dat zou wel goedkomen. Jammer voor Destiny, maar agh, tegenslagen horen ook bij het leven. Misschien dat ik Niall nog wel kan overhalen met haar op date te gaan. 'Who made the spaghetti, because it smells so good and I'm so hungry right know.' Direct werden alle vingers naar Harry toegestoken. Mooi, een vent die kan koken is het beste wat je kunt hebben! Bijna gelijk voel ik twee armen achterlangs stevig om me heen slaan. 'Harry, I promised Niall I wouldn't be around you all evening, and that means the other way around as well.' Op het moment dat mijn voeten de grond verlaten slaak ik een kleine gil. 'Harry! Put me down!'
'I will put you down under one condition.'
'And that is?'
'Admit you're my girlfriend.'
'I thought I didn't had anything to say about that! It was a fact remember?'
'But I really want to hear it from you, or I will be holding you like this forever.'
'I wouldn't mind that.' Rustig liet Harry me zakken waardoor ik me kon omdraaien en naar hem kon kijken. Hij wilde het echt weten, hij wilde het echt uit mijn mond horen. 'Ask.' Als hij wil dat ik het zeg, moet hij het vragen. Hij heeft het namelijk nooit gevraagd. 'Do you want to be my girlfriend starting a month ago?'
'Yes I will.' Een verblindende glimlach staat op zijn gezicht waarna hij zijn pink omhoog houdt. 'Pinky swear.' Met een lach haak ik mijn pink in de zijne. 'Pinky swear!'
'Seal it with a kiss.' Hij drukt een kus op zijn duim, maar daar laat ik hem er niet mee wegkomen. 'Seal it with a kiss.' En in plaats van een kus op mijn duim te drukken, druk ik een kus op zijn lippen.

'And now we have sorted this all out, we can eat.' Vrolijk liet ik me op een van de stoelen zakken terwijl Harry spaghetti begon op te scheppen voor iedereen. Bij iedereen had hij een royale hoeveelheid op het bord geschept, maar bij mij leek het wel de Mount Everest met tomatensaus en gehaktballen! 'Harry, this is way too much.'
'You're going to eat it all. You need to gain more energy!'
'Energy? If I eat all of this I will be lying on the couch all evening, not able to move!' Bijna gelijk haalde hij wat spaghetti van het bord af om het op zijn bord te leggen. Wow, het is wel heel duidelijk wat hij wil vanavond. Lachend van ongeloof neem ik een hap spaghetti. 'What?'
'Nothing. Just keep eating.' Terwijl iedereen aan het eten was voelde ik een hand op mijn knie. Dat is opzich niet zo erg, maar een hand die langzaam maar zeker verder omhoog gaat is niet iets dat je wilt tijdens het eten met nog 7 mensen om je heen. Tijd om hem terug te pakken. In plaats van op zijn knie te beginnen, breng ik mijn hand gelijk naar zijn kruis toe en ik hoorde Harry gewoon naast me verslikken wat zich uitte in een hoestbui. Ik kon mijn lach met moeite inhouden. 'Do you need some help?' Hij keek me aan alsof ik dondersgoed wist dat ik de oorzaak hiervoor was en dat wist ik ook. 'Let me lend you a hand.' Nu begon hij tijdens het hoesten ook nog te lachen, het was een vreemde combinatie, waardoor ik zelfs de slappe lach begon te krijgen. 'I have no idea what's happening, but it probably is extremely funny.'
'Give him a smack on his back, that might be handy for him stopping to choke.' De laatste zin van Louis bracht me zelfs nog meer aan het lachen en mijn buik begon pijn te doen. Aan Louis te zien wist hij ook precies wat er aan de hand was. 'Amelia, just help him a hand.'
'Louis stop, they hardly can breathe.' hoorde ik Eleanor zeggen en ik was haar behoorlijk dankbaar. 'Only if they keep their hands above the table.' Nu pas scheen iedereen een beetje door te hebben waar het over ging. Ik leek eindelijk weer een beetje meer lucht te krijgen en Harry's roodheid begon al af te nemen. 'I'd love to.' Gelijk hield Harry mijn hand stevig vast voor hij ze boven de tafel legde. 'Oh wow, how romantic Harry. It makes it almost impossible to eat.'

De gehele maaltijd hebben Harry en ik hand in hand gezeten en na het eten heeft Harry min of meer iedereen het huis uit gegooid. 'How nice of you to kick everyone out.'
'I told them before and now I'm just doing what I promised.'
'And what now?'
'Now? We are going to do the dishes.'