Naga's

'Steek je tong uit', commandeerde de Naga. De naga keek te lang. Denise voelde zich er niet prettig bij.
'Ja, het is haar', besloot de naga.
'Wat zei ik je?', mompelde de vader naar Darrin. UIt schaamte durfde Darrrin niet eens terug te kijken. Straks dacht zijn vader dat hij met opzet het plan manipuleerde. Maar hij voelde zich ook lichtelijk schuldig tegenover het meisje.
'Wel meneer Le Fay', siste de naga; 'Nu wij weten wie het is, is het niet tijd voor een betere behandeling, eentje die toepasselijk is voor iemand zoals de koningin van de dromen'
'Bent u dat niet?', vroeg Denise verward. De naga lachte vriendelijk, waarmee zij het duidelijk maakte dat zijzelf het echt niet was. Denise was al die tijd diegene naar wie zij echt op zoek waren geweest.
Omdat de naga het eiste stak Le Fay zijn hand uit. Hij verwachtte zeker een begroeting, een eerste kennismaking. Wel, hij kon het vergeten. Denise had nu eerst honger, en dorst. Eerst mochten die twee dingen opgelost worden, voordat zij zich braaf ging voorstellen zoals zij dat eigenlijk hadden moeten doen. Er was ook geen enkele reden toe. Ze haatte die man, en hij haatte haar. Dat was geen geheim.
'Nu, waarom schudt zij uw hand niet?'
'Ik heb andere behoeftes', sprak Denise koppig.
'Laten wij dat oplossen'
'Maar, zij haar honger en dorst met vers bloed stillen'
De naga keek hem aan; ' Eerst een normaal diner, zij is onbekend met de leefstijl die jullie van haar verwachten. Serieus, waarom help ik zulke idioten nog?', zuchtte de rode dame voordat zij in het niks verdween.
Meneer Le Fay rolde zijn ogen; 'Vrouwen'
'Dat hoorde ik', zei een stem zonder lichaam.
'Naga's', verbeterde hij.

Alsnog dekten de Le Fay's de tafel. Falco werd teruggebracht naar zijn kamer. Alles leek op een normaal etentje... met uitzondering van het gezelschap en de gespannen sfeer.
'Dus Darrin, stel je eens voor', suggereerde Denise.
'Hij is jouw toekomstige echtgenoot'
'Wat?!', Denise verslikte zich spontaan in haar water. Hoe vaak ze het ook hoorde, elke keer uit een andere mond bracht het een stroom van gedachten bij haar tot leven. Die mensen hier waren werkelijk gestoord. Trouwen, met die jongen? Uithuwelijken was zo uit de tijd! Nu, kijk, als zij hem al haar leven lang kende, goed bevriend was, en uithuwelijken normaal zou zijn, dan had ze het overwogen te accepteren. Het is niet dat zij hem haat. Maar trouwen, op deze manier, echt niet! Wie waren die mensen om te beslissen met wie zij ging trouwen? Ze wilde helemaal niet trouwen, dan zat je je leven lang vast aan een persoon. Geeft alleen maar problemen als je de wereld over wilt reizen... of als je eventjes in vossenhuid door het bos wilt rennen. Niet dat dat er voorlopig in zou zitten. Eerst moest zij maar eens dit bos uit zien te komen. Of dit kasteel.
Er werd haar een hart voorgeschoteld. Denise schoof het van haar vandaan. Dat was nu wel het laatste waar zij trek in had. Was het überhaupt gekookt?
'Je kunt dat eten, of je kunt zonder avondeten naar bed gaan'
Denise haalde diep adem. 'Dat laatste, naar mijn eigen bed gaan, zou ik graag willen', wetend dat zij haar gewoon weer in de toren zouden werpen.