Let the walls break down (atl) 38

Als iedereen er is en de hapjes zijn opgegeten gaat iedereen aan tafel zitten. Tegen 10 uur zijn we beland aan het dessert dat al snel is opgegeten. "Ik heb nog een cadeautje voor elk van jullie." De jongens kijken me raar aan. Ik loop snel naar boven en haal de cadeautjes. In grote sierlijke letters heb ik er steeds opgeschreven voor wie het cadeautje is.

"OMG, je hebt me gewoon Goofy gekocht." merkt Jack blij op wanneer hij het cadeaupapier heeft verwijderd. "En mij Tazz, die is zo cool, dankjewel Ashy" Ik krijg meteen een kus van Zack. "Héhéhé, ze is ze van mij hè" waarschuwt Jack Zack voor te lachen. "Ik heb lekker Bugs Bunny!" roept Alex uit. "En ik heb Mieb Mieb" Alex knuffelt Bugs Bunny terwijl Ivy haar pakje openmaakt. "Joepie, nog een Tweety" roept ze blij uit. "Mijn Bugs Bunny is schattiger." antwoordt Alex erop en wrijft hem in haar gezicht. "Niet waar, Tweety is schattiger. Kijk dan, hij is geel en schattig." Ze houdt hem trots voor haar uit. "Ik vind Bugs Bunny toch schattiger" Kinderachtig steekt hij zijn tong uit. "Mama, papa, Rian en Zack, weet je wat ik weet over Alex dat jullie niet weten?" Nieuwsgierig kijkt iedereen haar aan en Alex geeft haar een blik dat ze het niet mag vertellen. "Alex slaapt met knuffels in zijn bed. En het zijn niet zomaar knuffels, het zijn er roze." lacht ze. Iedereen begint direct mee te lachen. "Nou en? Ik ben tenminste niet gefreakt door Goofy." reageert hij nep-beledigd. "Daar is niets mis mee, dat is net als Pokémon leuk vinden, daar kan je niets verkeerd op zeggen." verdedigd Jack me half lachend. Het is goed dat Alex het was, moest iemand anders dat zeggen dan zou hij hier niet zo half lachend zitten.

"Het was heel lekker, Ashy." zegt Rian nadat hij me een kus en knuffel gegeven heeft en vertrekt naar huis. "Ik ben blij dat het je gesmaakt heeft." antwoord ik terug. "Bedankt voor het eten en het cadeautje, als ik thuis ben geef ik hem direct een plaatsje naast mijn bed. Als Kara hem ziet zal ze hem meteen willen meenemen" lacht hij. Hij zwaait nog een laatste keer, kruipt in zijn auto en vertrekt naar huis. "Ashy, we zijn er ook eens mee weg.Bedankt voor de cadeautjes en het lekkere eten." Ik krijg van Zack en Alex ook een knuffel en kus, wordt nog maar eens bedankt voor alles en dan vertrekken ook zij.

Wanneer Ivy in haar bed ligt gaan Jack en ik naar beneden om alles op te ruimen. "Jack?" Hij knikt. "Waarom noemen ze me nu een hele avond Ashy, normaal zeggen ze Ashley of Ash, maar nooit Ashy? Niet dat ik het erg vind hoor, maar ik vroeg het me gewoon af." Jack begint meteen te lachen. "We waren aan Ivy aan het vragen hoe iedereen noemt. Ze begon iedereen op te noemen en toen kwamen we aan bij jou. Ze zei Ashy in plaats van Ashley. We hebben geprobeerd het haar juist te doen zeggen maar het lukte maar niet. De jongens vonden het grappig en ook Ivy heeft ermee gelachen. Ze kan het nog steeds niet maar ze geeft er niet om want ze weet dat je altijd de allerliefste mama zal zijn ter wereld. Ze zal je nooit met je voornaam noemen wanneer ze evengoed mama kan zeggen. Het zijn haar eigen woorden." Hij komt naar me toe en geeft me een kus. "En het is er nog eentje die ik graag kus" lacht hij en geeft me nog een heleboel kusjes.

Het is al enkele dagen geleden sinds het diner en straks gaan Jack, Alex en ik met Ivy naar school. "Is het niet beter als ik eerst eens ga praten met de directeur? Ik bedoel maar, wie weet gaan ze haar nog harder lastig vallen. Ze verdient het beste." Jack schudt koppig zijn hoofd. "Heb je dan nooit naar One Three Hill gekeken? Je lijkt me net iemand die er wel naar zou kijken." Ik kijk hem raar aan. "Wat heeft One Three Hill met de werkelijkheid te maken?" vraag ik hem. "Nooit de aflevering gezien waar die kleine jongen in gepest wordt? Wanneer zijn papa erachter kwam is hij met die jongen naar school gegaan en heeft hij eens laten zien hoe een geweldige vader hij wel niet was, eentje met een cape aan, net als zijn zoon. Ik wil net hetzelfde kunnen doen voor Ivy. Laat me alsjeblieft doen." legt hij uit en kijkt me op zijn liefste aan. "Je weet toch dat One Three Hill tv is, geen werkelijkheid?" vraag ik achterdochtig. "Ja, natuurlijk weet ik dat. Ik ben dan wel een kleine jongen in een volwassene zijn lichaam maar dat wil niet zeggen dat ik the brains niet heb." lacht hij. "Alsjeblieft, ik beloof je dat het na vandaag gedaan is met gepest worden." belooft hij. "Als het echt niet stopt daarna dan mag jij bij de directeur gaan." vervolgt hij nog voor ik iets kan zeggen. "Oh wat ben je toch lief, jij gaat een poging doen de brokken te lijmen en wanneer je het nog erger maakt ga je mij ze ECHT laten lijmen." Hij knikt met een grijns. "Alsjeblieft." smeekt hij opnieuw. "Kom papa en mama, we moeten Alex gaan halen en dan naar school." Blij staat ze met haar rugzakje op haar rug.