De 100e Hongerspelen - 276

“Ze zijn volwassener dan ze lijken”, zei Katniss. “Ze dragen allebei al lang zware verantwoordelijkheden. Als zij ooit beslissen niet samen te willen blijven, moeten we die keuze respecteren, maar nu moeten we hen steunen. Ze hebben veel meegemaakt samen.”

“En wat met die Rue, dat kleine meisje?”, vroeg Vania’s moeder aarzelend.
“Ik ben haar moeder nu”, fluisterde Vania. “Ik, ik heb niet gevraagd om een kind, nog niet, maar het is wel zo nu.”
“Rue komt mee naar district Twaalf”, zei Katniss. “Ze heeft geen familie meer in Elf. Vania is nog te jong om de volle verantwoordelijkheid voor haar op te nemen, maar we kunnen hen niet scheiden. De enige vraag is of Rue zolang bij ons of bij jullie woont.”
“Ze is welkom bij ons”, zei Peeta. “Maar nu mijn vrouw presidente is, zullen we niet vaak thuis zijn.”
“Maar ons huis is zo klein”, fluisterde Vania’s moeder.
“Mama, we krijgen een nieuw huis”, zei Vania. “Ik krijg er een, Ian krijgt er een en Rue krijgt er ook een als ze groot is. Daar is plaats genoeg voor ons allemaal.”
“Ga jij in de winnaarswijk wonen?”
“Jullie komen mee”, zei Vania zonder aarzelen. “We hebben er huizen genoeg, zelfs als Ian, Rue en ik alleen zouden gaan wonen.”
“Peeta’s huis staat ook leeg”, zei Katniss. “Hij woont al jaren in het mijne, met ons hele gezin.”
“Maar jullie dochter…”
“Katniss is presidente, alle huizen zijn in feite van haar nu”, zei Haymitch. “Als zij zegt dat er plaats is, is er plaats.”
“Gaan we verhuizen?”, vroeg één van Vania’s broers.
“Ja”, zei hun vader.
“Komt er daar geen water uit het dak?”, vroeg een van de meisjes.
“Nee”, zei Vania. “Het is een heel groot huis.”
“Jullie kunnen zelfs allemaal een eigen kamer krijgen, als jullie willen.” De zusjes keken elkaar aan en grepen elkaar vast.
“Maar wij willen samen slapen!”
“Dat kan ook”, zei hun moeder sussend. “Natuurlijk mogen jullie bij elkaar slapen, als jullie dat liever hebben.” De meisjes knikten vastberaden.
“Nou, als het zo zit, kan Rue best bij ons komen”, zei Vania’s vader.
“Is ze hier niet?”, vroeg Vania’s moeder.
“Wordt Rue dan ons zusje?”
“Niet helemaal, lieverd, maar ze komt wel bij ons wonen.”
“Is ze lief?”
“Ik zal haar even gaan halen”, zei Haymitch. “Dan kunnen jullie haar zelf leren kennen.”