De 100e Hongerspelen - 275

“Hij had je nooit kunnen volgen, nooit voor Rue en die anderen kunnen kiezen. En jij kon Rue nu eenmaal niets aandoen. Zo ben je Odette, dat kan niemand je kwalijk nemen. En uiteindelijk verraden alle beroeps en districtgenoten elkaar, als het er op aankomt, op het einde van de Spelen.”

“Wat een rare manier van winnen”, zei Odette. “Ik had het me helemaal anders voorgesteld.”
“Het waren ook rare Spelen.” Odettes moeder keek naar Pattie. “U ook bedankt trouwens, om mijn dochter te helpen.”
“Dat is mijn taak”, zei Pattie met een glimlach.
“Wat vind u er eigenlijk van, dat Odette voor dat kleine meisje koos.”
“Daar steun ik haar in”, zei Pattie. “Winnaars van de Spelen lijken dan wel een leven vol glorie en eer te leiden, iedereen komt met trauma’s thuis. Al had het handiger geweest als ze open kaart met me had gespeeld.”
“Ik dacht dat je kwaad zou zijn, de eer van het district en zo”, fluisterde Odette.
“Bijna iedereen onderschat hoe zwaar de Spelen zijn, dat is voor beroeps niet minder”, zei Pattie. “Denk niet dat ik met plezier op mijn Spelen terugkijk, integendeel. Al vond ik het in het begin een geweldige eer om mee te mogen doen.”

Ian en Vania liepen naar elkaar toe, gevolgd door hun familie.
“Fijn om je nu eens te leren kennen”, zei Glafira meteen hartelijk tegen Vania.
“Hetzelfde”, zei Vania met een aarzelend glimlachje. Ze kende Glafira nog totaal niet, terwijl die haar wel al gezien had op tv en met haar familie even samen had gewoond.
“Ian.” Vania’s vader stak zijn hand uit en Ian nam die aan.
“Fijn om u te ontmoeten, meneer”, zei Ian beleefd.
“We moeten u bedanken”, zei Vania’s moeder tegen Katniss. “U heeft zo goed voor onze dochter gezorgd, terwijl uw eigen zoon…”
“Dat sprak voor zich”, zei Katniss met een glimlach. “Al helemaal gezien de relatie tussen hen beiden.”
“Ja, die relatie…”, begon Vania’s vader aarzelend.
“Pap, je vindt het toch niet erg dat ik voor Ian gekozen heb?”, vroeg Vania zacht. “Ik hou van hem.”
“Jullie zijn nog zo jong”, zei Vania’s vader.
“Ze zijn volwassener dan ze lijken”, zei Katniss. “Ze dragen allebei al lang zware verantwoordelijkheden. Als zij ooit beslissen niet samen te willen blijven, moeten we die keuze respecteren, maar nu moeten we hen steunen. Ze hebben veel meegemaakt samen.”